Eindelijk eens een goed bericht!

Joehoe!!! Na al die geen nieuws of vervelende berichten kan ik eindelijk zeggen dat we goed nieuws hebben gekregen! Het werd ook wel eens tijd. Ik heb het gevoel alsof ik energie voor tien heb en de hele wereld weer aan kan. Wat er gebeurd is? Ik zal het je vertellen.

Wat ik niet eerder heb laten weten is dat in het multidisciplinair overleg van de artsen de vraag was gerezen of ons kleine meisje wellicht SMA kon hebben. SMA staat voor Spinale Musculaire Atrofie. Er zijn vier verschillende types van waarbij een kind met type I doorgaans niet ouder dan een jaar wordt. Aan deze variant dachten ze niet bij ons moppie, maar het is dus sowieso geen fijne aandoening.   Uiteraard heb ik er even op los gegoogled met wat het allemaal inhoudt. Het voordeel is dat ik de kenmerken echt niet herkende. Het nadeel is dat ik las wat voor een leven ze tegemoet zou gaan als ze inderdaad SMA zou hebben. Alhoewel het mij zou verbazen als er een positieve uitslag (wat weer negatief is) zou volgen, was er toch altijd een piepklein stemmetje in mijn achterhoofd dat zei dat de artsen het niet voor niets uitgezocht wilden hebben.  Elke ziekte heeft immers haar eigen variaties  en / of verschijnselen.

Afgelopen vrijdag kwam dan eindelijk het verlossende woord na acht spannende weken. Ons lief klein meisje heeft geen SMA! Ik heb even een traantje weggepinkt bij de kinderarts, want was ik opgelucht. Blijkbaar was ik toch ergens niet helemaal zeker erover. Natuurlijk zijn we er nog niet en zal er nog veel fysio volgen, maar op dit moment is er gewoon geen duidelijke reden waarom ze minder kracht in haar spieren heeft dan anderen. Dat betekent dat we goede hoop hebben dat ze met veel trainen er gewoon bovenop komt.  En juist die hoop had ik even nodig.

In februari hebben we weer een date met de kinderarts om eventuele verdere onderzoeken te bespreken. Net zoals de kinderarts heb ik goede hoop dat ze tegen die tijd zoveel is ingelopen dat het allemaal niet meer nodig is. Wat dat betreft kijk ik al uit naar 2019. Het voelt gewoon dat dat een geweldig jaar gaat worden met voornamelijk goede berichten. In ieder geval kan ik voorlopig teren op het geweldige nieuws van afgelopen vrijdag!

Gerelateerde posts:

Moeders vinden maden in de nieuwe luiers De vreemde fascinatie van mijn dochters “Help, mijn voortand zit los” Leed is niet met leed te vergelijken