Jawel! Vandaag was het weer zover! De kleine meid en ik mochten ons aandienen bij onze grote vriendinnen van het consultatiebureau. Gezien de vorige bezoekjes ging ik er vol goede moed naar toe. En dan zal je net zien dat alles weer anders loopt.

Noor is al een paar dagen flink verkouden. Het snot loopt uit haar neusje en ogen en ze hoest flink. Ik twijfelde er dus sterk aan of het nou wel zo verstandig zou zijn als zij haar prikjes zou krijgen deze morgen. Daarom had ik gisteren al gebeld met de verpleegkundige om te overleggen. Zij vond dat het prima zou kunnen. Ik benadrukte nogmaals dat Noor echt niet fit was, maar ze had geen koorts dus de prikjes zouden gezet worden. Je raadt het al. De arts wierp één blik vanochtend op het dametje en zei gelijk dat de inentingen vandaag niet gedaan zouden worden. Met andere woorden: kom volgende week maar terug! Natuurlijk doe ik dat. Ik ga graag wekelijks naar het consultatiebureau. Dat vindt mijn werkgever ook helemaal niet erg. Maar dat was nog niet eens het ergste.

Noor werd wel nog gecheckt op haar ontwikkeling. De standaard testjes werden uitgevoerd zoals onder de schouders optillen en aan haar armpjes omhoog trekken. Ook moest ze even zitten met haar hoofdje omhoog. Nou, dat deed ze uiteraard niet. De conclusie van de arts was dat ze hypotoon zou zijn. Dat betekent kortweg dat er verminderde spanning op haar spieren zou staan. Gelijk kwamen de doorverwijzingen naar de huisarts en kinderfysiotherapeut tevoorschijn. Enigszins verbaasd hoorde ik het allemaal aan. Ze had me toch ook eerst kunnen vragen of ik wel braafjes Noor vaak op haar buikje legde. Dan had ik haar kunnen zeggen dat hier echt nog wel ruimte tot verbetering in was. Ik was namelijk zo opgegaan in het idee van mijn laatste baby, dat ik haar wellicht iets teveel geknuffeld had en iets te weinig haar oefeningetjes had laten doen. En daarnaast had de arts drie minuten eerder zelf al geconstateerd dat Noor niet helemaal fit was. Dan is het toch ook logisch dat ze wat slapper reageert? Maar voordat ik dat überhaupt iets kon mededelen of bekennen aan de arts, stond ik alweer op de gang. Twee doorverwijzingen rijker.

Lees ook: Met drie maanden voor het eerst naar het consultatiebureau

Ik was verbaasd over de (wederom) snel getrokken conclusies van de arts. Het zal wel weer door het-drie-condooms-principe komen, maar soms begrijp ik het niet. Je kan toch ook eerst even doorvragen of de moeder sowieso even het woord geven? En waarom zou een baby van drie maanden gelijk aan de fysiotherapie moeten? Gelukkig konden de lieve dames van het kinderdagverblijf mij geruststellen. Zij hadden ook wel opgemerkt dat Noor nog niet heel sterk was in haar nekje, maar vonden het niet een reden tot zorg. Niet alle baby’s zijn even snel en om gelijk naar de fysiotherapie te gaan, was ietwat overdreven.

Soms vraag ik me wel af of we het consultatiebureau niet beter kunnen skippen, behalve dan voor de prikjes. Ik word niet bepaald blij van hun goedbedoelde adviezen en het empathisch vermogen van de meesten laat ook te wensen over. Gelukkig weten manlief, de oma’s en de dames van het kinderdagverblijf mij altijd wel weer gerust te stellen. En geef nou toe, ze is toch schattig?

Gerelateerde posts:

Met de zes maanden oude baby naar consultatiebureau Baby 11 maanden naar consultatiebureau Geen ellende van het consultatiebureau meer voor ons Het bezoekje aan de kinderarts, hoe is het nu?