Gisteren was het dan zo ver. Ik moest weer met mams naar het consultatiebureau voor een APK en voor mijn eerste prikjes. Het is maar goed dat ik nog te jong ben om te beseffen wat dat inhield, want ik was anders echt niet meegegaan. Mijn moeder dacht dat het ook handig was om mijn zussen mee te nemen naar de afspraak. Wat heeft zij zich daar op verkeken.

De ochtend
Het begon eigenlijk vanochtend al. Omdat ik zo slecht geslapen had die nacht, en daarmee mama dus ook, had ze besloten dat wij uit gingen slapen. De scholen staakten toch, dus er was geen enkele haast om op tijd uit bed te gaan. Maar ja, als je dan pas om acht uur wakker wordt en je om tien over half negen bij het consultatiebureau moet zijn met drie kinderen, dan is de haast er wel ineens. In record tempo heeft ze ons aangekleed. Het was een bijzondere prestatie, want waar ik lief en schattig was, waren mijn zussen enorm aan het tegenstribbelen. Kledingstukken werden weer uitgetrokken en meermaals werd er hard “nee” geroepen. En toen was ook nog eens het brood op! Nou ja, het was nog bevroren dus niet eetbaar. Dat trokken mijn zussen erg slecht en dat snap ik ook wel. Als mijn melkvoorraad ineens op zou zijn, dan zou ik mijn moeder nooit meer een oog laten dichtdoen ‘s-nachts. Ze moesten het maar doen met een banaan.

Onderweg naar het consultatiebureau hebben mijn zussen mama toch even laten weten, dat ze het niet met haar ochtendroutine eens waren. Beiden wilden een hand van mama, maar aangezien ze mij in de maxi cosi erbij had kon ze er maar eentje geven. Dat werd niet gewaardeerd door de onthande zus en deze maakte een statement door geen stap meer te verzetten. Over de twintig meter van de auto naar het consultatiebureau hebben we ongeveer tien minuten gedaan. Gelukkig voor mama waren mijn zussen binnen een stuk gezelliger, Het hielp vast ook wel dat ze ongestoord met het keukentje mochten spelen.

Mijn ontwikkeling
Ik daarentegen werd volledig uitgekleed en moest in mijn nakie op een weegschaal en meetlat liggen. Ik kan met trots vertellen dat ik in vier weken tijd ruim vijf centimeter gegroeid ben en bijna een kilo ben aangekomen. Ik ben nu dus 60,5 cm en weeg 5655 gram (mama geeft slagroom in plaats van melk). Het is niet te zwaar of te groot, maar in verhouding en keurig op de +1 curve. Alleen mijn hoofd is flink, aldus de verpleegkundige. Verder werd ik weer op mijn buik gelegd en aangemoedigd om mijn hoofd op te tillen. We hadden net al geconstateerd dat deze nogal aan de grote kant is, dus moet je nagaan wat voor een inspanning het mij kost deze op te tillen. Ik heb een beetje mijn best gedaan, maar was er snel klaar mee. De dame vond het allemaal prima. Blijkbaar lig ik keurig op schema qua motorische ontwikkeling. Voor mijn moeder ook wel eens fijn om te horen na mijn zussen.

En hoe belonen ze dat? Door naalden in beide bovenbenen te zetten! Dan kan de verpleegkundige masseren wat ze wil, het doet nog steeds gruwelijk veel pijn! Als dit elke keer zo gaat zijn bij het consultatiebureau, weet ik niet of ik nog wel mee wil gaan of dat ik zo rustig in mijn nakie op een weegschaal ga liggen. Jullie zijn dus gewaarschuwd!

Gerelateerde posts:

Veerle 8 maanden en naar het consultatiebureau  Gastblog Nano: Hallo wereld, ik kom er aan! Voor het eerst naar het consultatiebureau Gastblog Noor: een update over mijn ontwikkeling