Het valt me steeds meer en meer op hoeveel moeders zich zorgen maken over de motorische ontwikkeling van hun kind als deze nog niet loopt met vijftien maanden. Op de één of andere manier lijkt het alsof alle dreumesjes al rond de tafel moeten stappen op hun eerste verjaardag, maar het liefst nog een paar maandjes eerder. Waarom is dit zo belangrijk? Is je kind minder als hij / zij zich kruipend voortbeweegt? Ik mag hopen van niet!

Net voor de geboorte van Veerle leerde ik een aantal dames kennen, die dezelfde tijd als ik uitgerekend waren. Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en lopen alle kinderen er lekker op los. Behalve de mijne dan! Waar ik me bij Sanne toch wel enigszins bezorgd maakte (ook vanwege de hypermobiliteit) ben ik dit keer helemaal niet ongerust. Ik vermoed dat Veerle een tikkie overflexibel is in combinatie met een vleugje gemakzucht (heeft ze van mij). Waarom zou je ook gaan lopen als je papa of mama je ook kunnen dragen? Dat is toch veel aangenamer dan eerst je hele lichaam omhoog hijsen om dan met wankelende beentjes die paar stappen te zetten alvorens je weer omvalt en weer van voor af aan moet beginnen. Ik snap die dreumesgeest wel hoor.

Maar eerder dan verwacht kan ik zeggen dat ook Veerle inmiddels zich onder de tweebenige wandelaars begint te begeven. Er is nog absoluut geen sprake van tientallen, zelfs nog van geen enkele meters, maar de eerste stapjes zijn een feit. En dan heb ik het niet over het geschuifel langs de bank of tafel. Nee, ik heb het over echte stapjes los van de meubels en aan de handen van mama. Manlief heeft haar weten te overtuigen van een afstand van anderhalve meter waar ik niet verder kwam dan vijf passen, maar het waren wel vijf prachtige passen! We zijn benieuwd wanneer ze de volgende stapjes durft te zetten en zullen haar aanmoedigen waar het kan, maar uiteindelijk bepaalt zij wanneer ze er klaar voor is. Ik wacht geduldig af!

IMG_7962