Oma Bobje vertelt: De Bedriegertjes

Planning

Toen wij twee van de kleinkinderen voor acht dagen te logeren kregen, zei ik tegen mijn echtgenoot dat we toch wel een programma in elkaar moesten zetten.  De hele dag zwemmen en knutselen en spelletjes spelen en voorlezen, daar krijg je op een gegeven moment als grootouder toch ook een beetje genoeg van. Hij was het met me eens. 

Op de een-na-laatste dag hadden de guppies bedacht dat ze iets te water wilden, in een pretpark. Wij aan het googlen en ja hoor, je had er zo eentje in de buurt van Nijmegen. Mevrouw google vertelde ons dat het waterpark vandaag gesloten was, maar uit de gegevens op de website kon ik dit niet opmaken. 

Wij als mister en misses eigenwijs dus op weg. Mevrouw google had helaas gelijk, waarna het vrolijkheidsgehalte van de guppies op de achterbank in een gevarenzone dreigde te belanden. 

‘WAT GAAN WE VANDAAG DAN DOEN?’ 

Belofte

Nu hadden wij de vorige keer, toen we kasteel Rozendaal in Arnhem wilden bezoeken, gezien dat daar De Bedriegertjes waren, een antiek curiosum waar wij vroeger als kind met schoolreisje, mijn echtgenoot vanuit Den Haag, ik vanuit Zwolle, naartoe geweest waren. Hun humeur klaarde direct op, ik vermoed vanwege het beloofde waterbedrog. 

Na enig zoekerij waren we er ten slotte, en we herkenden De Bedriegertjes eigenlijk geen van beiden meer. Ook het kasteel niet, terwijl wij dat als kind wellicht in de verte hebben zien liggen. De guppies hadden thuis uit voorzorg hun badpak en zwembroekje onder hun gewone kleren aangetrokken en gingen zich in een razendsnel tempo uitkleden, tot groot vermaak van een ouder echtpaar dat op een bankje er vlakbij zat toe te kijken. 

Ondertussen las ik in de folder dat dit een groots Europees vermaak was geweest, sowieso het oudste in zijn soort in Nederland, en dat vanaf de vijftiger jaren zo ongeveer half Nederland hier naartoe op schoolreisje was geweest. Nationaal antiek vermaak dus. 

Uitleg 

Wat houdt het nou precies in? Uit kleine fonteintjes wordt water gespoten als je naar de overkant van de betegelde vloer wilt lopen. Via een ‘verborgen’ aan/uitknop. Tja, als je er dan net op het moment loopt als de fonteintjes gaan spuiten, word je nat. En dat werden ze. Heel, heel nat. Vooral de zesjarige zette het telkens op een heen-en-weer-sprint, terwijl zijn oudere, ‘bedaarde’ zus de aan/uitknop bediende. Zo verborgen was dat ding dus niet. 

Na ons kwam een ouderpaar met hun twee kleine kinderen. Onze kleinzoon wilde vol leedvermaak kijken hoe ook ZIJ bedrogen werden, maar hij stond zo te bibberen in zijn natte zwembroekje dat we haastig zeiden dat we toch zouden gaan LUNCHEN? 

Conclusie

Toen we na afloop naar huis reden, biechtte mijn echtgenoot op dat hij dit vroeger als kind een grote neppe tegenvaller vond. Niks aan. Waarop ik zei dat ik het destijds mega irritant had gevonden om de rest van het schoolreisje in natte kleren te blijven lopen. Vooral die soppige schoenen, brr. Zwemles voor je tenen, ook niks aan. 

De guppies zeiden niets: ze waren moe en voldaan, met hun volle buik en droge kleren, vermoed ik. Alweer hun laatste vakantiedag bij opa en oma. Ze hadden niet eens tijd gehad om heimwee te krijgen!