Voor mijn gevoel was ik 12 maanden zwanger!

Terwijl ik deze blog schrijf ligt er een heerlijk, vrolijk grietje naast me heen en weer te rollen. Ik moet haar goed in de gaten houden, want ze ligt op tafel. Als ze maar vlakbij mama is, dan is het goed. Ze kan zich gelukkig ook al best lang zelf vermaken in de box hoor, maar ik probeer het nu een beetje te rekken tot haar flesje en dan kan ze daarna even lekker naar bed. Hopelijk slaapt ze dan langer dan 45 minuten. Maar ik ben al heel blij dat ze überhaupt in haar eigen bedje slaapt, want dat was wel even anders. Ze sliep de eerste drie maanden overdag eigenlijk alleen maar in de draagdoek. Voor mijn gevoel was ik 12 maanden zwanger!

Ik dacht: “Die slaapt wel een nachtje door!”

Riva’s geboortegewicht was 4562 gram. Ze was niet lang, maar had lekkere dikke benen en volle wangen. Ik dacht: “Die heeft genoeg reserves en slaapt vast wel een nachtje door!”. Niets was minder waar. Riva wilde met geen mogelijkheid in haar eigen bedje liggen. Na de voeding viel ze in diepe slaap, maar zodra wij haar neerlegde, begon ze te huilen. De eerste nachten sliep ik dus halfzittend in bed met Riva bovenop mij 😊. Geen goede nachtrust voor mij dus helaas, maar gelukkig kon ik overdag wel bijslapen. De kraamweek was verder fantastisch hoor! De kraamzorg was heel fijn en mijn schoonmoeder hielp ook mee. Zo konden Sylvester en ik lekker genieten van ons kleine meisje. Marley en Lennox hadden vakantie, dus dat was heel gezellig zo met elkaar.

Het echte leven ging weer beginnen.

Na de kraamweek ging mijn schoonmoeder weer naar huis en moesten de kinderen weer naar school. Het echte leven ging weer beginnen. Ik merkte dat Riva helaas erg onrustig was en ik kon haar eigenlijk niet wegleggen. Zowel op mijn arm, als in haar bedje en in de box wilde ze niet liggen. Omdat ze niet uit zichzelf in slaap viel, raakte ze overprikkeld en kon ze eigenlijk alleen maar huilen. Vooral het einde van de middagen en de avonden waren erg pittig. Haar in slaap wiegen was het enige wat hielp, want ze huilde zelfs aan de borst. Als ze dan eenmaal sliep en we legden haar weer weg, werd ze al snel wakker. Ook in de kinderwagen of in de auto brulde ze alleen maar. Ik had het mij van te voren zo anders voorgesteld en dan donder je zo van je roze wolk af.

De 3 R’en.

In eerste instantie dacht ik dat ze overprikkeld was en dat ze vooral moest wennen aan deze grote boze wereld. Marley was als baby ook erg onrustig, dus ik had hier gelukkig al ervaring mee. Ik ging gelijk aan de slag met de 3 R’en. Rust, reinheid en regelmaat. Als ze wakker werd, ging ik haar eerst voeden, daarna knuffelen/samen spelen om vervolgens in de box nog even zelf te spelen. Bij de eerste slaapsignalen: hup naar bed! Inmiddels was iedereen hier in huis gefocust op de gaapjes. “Mam! Ze gaaaaaaapt!”, riepen Marley en Lennox gelijk als ze het zagen. Dit heb ik vier weken volgehouden, maar het zette helaas te weinig zoden aan de dijk.

Dan moet er iets anders aan de hand zijn!

Het lukte nog steeds niet om Riva in haar eigen bedje te laten slapen. S ‘Nachts ging het gelukkig wel goed. Als ze ’s avonds na veel huilen eindelijk in slaap viel, namen de slaaphormonen het over van de pijnprikkels en kon ik haar zo in bed leggen. Dan sliep ze een flink aantal uren achter elkaar. Na de nachtvoeding, die ik liggend in bed kon geven, viel ze gelijk weer in een diepe slaap. Maar overdag ging dit heel anders. Ik probeerde het ieder slaapje weer, maar na 20 minuten brullen, deed ik haar toch maar in de draagdoek. Dan sliep ze gelukkig wel. Maar ik zag dat ze niet lekker in haar velletje zat. Zelfs als ze net had gedronken, een schone luier had en lekker bij mij zat, huilde ze vaak. Dan moet er toch iets anders aan de hand zijn. Dus hebben we gelijk een afspraak gemaakt bij de chiropractor. Misschien zat er wel een werveltje niet goed? Gelukkig constateerde hij geen bijzonderheden, behalve dat haar buikje wat gespannen voelde. Daarna heb ik een afspraak gepland bij de osteopaat en die kon vrijwel gelijk vaststellen dat Riva verborgen reflux heeft. Haar maagklepje sluit niet goed, waardoor de melk weer terugvloeit naar de slokdarm. Bij Riva is het verborgen, omdat ze de melk niet uitspuugt, maar weer inslikt. Dit geeft een heel vervelend, branderig gevoel en verklaarde haar gedrag en het feit dat ze niet wilde liggen. Wat een opluchting dat we nu wisten waar het aan lag!

We zagen opeens een heel vrolijk meisje!

Ik heb mij gelijk verdiept in de reflux en wat aanpassingen gedaan. De aankleedkussens en het bedje hebben we schuin gezet en Riva ging na de voeding eerst 30 minuten in de wipstoel. Ook ben ik kleine flesjes gaan kolven waar ik johannesbroodpitmeel aan toevoegde. Dit verdikt de melk en dat zorgt ervoor dat het minder snel omhoog komt. Na twee behandelingen bij de osteopaat en deze aanpassingen, zagen we Riva veranderen. Ze huilde steeds minder en we zagen opeens een heel vrolijk meisje! Het slapen overdag bleef nog wel een dingetje, maar ik bleef het gewoon bij ieder slaapsignaal opnieuw proberen. Uiteindelijk ging ook dat na verloop van tijd een stuk beter.

Riva is natuurlijk niet meer weg te denken uit ons leven.

Inmiddels is Riva 4 maanden oud en kan ik alleen maar van haar genieten. Doordat ik ook ouderschapsverlof heb opgenomen, hoef ik voorlopig nog niet aan het werk. Ik vind het heerlijk om in alle rust voor haar te kunnen zorgen. Het is vooral de eerste drie maanden behoorlijk pittig geweest, maar alles is relatief en ik weet dat de geboorte van een gezond kindje absoluut niet vanzelfsprekend is. Reflux is vooral heel vervelend, maar niet ernstig en het gaat gelukkig weer over. Ik ben zo dankbaar dat Riva er is en ze is natuurlijk niet meer weg te denken uit ons leven. Ze ligt nu op een kleedje met een heliumballon vastgebonden aan haar voetje 😊. Ze heeft ontdekt dat zij de ballon in beweging brengt en haar beentje gaat op en neer. Ze maakt de leukste geluidjes en aan tafel heeft ze het hoogste woord. Dat moet ook wel met die grote broer en zus erbij! Over 1,5 maand ga ik weer aan het werk, maar tot die tijd geniet ik in alle rust van dit lieve meisje.



Gerelateerde posts:

Gastblog Joos: wat ik dit keer anders Doo(ky) Met drie maanden naar het consultatiebureau Met de baby van 20 weken naar het consultatiebureau Zo regel je je kinderopvangtoeslag vanaf het begin goed