Vorige week zondag startte onze vakantie bij mijn ouders. De planning was volop van de zon te genieten, te zwemmen en uitstapjes te doen. De eerste dag werden we in ieder geval al verblijd met heerlijk weer en uren vol waterpret. Alleen de eerste dag, want waar het gezellig begon eindigde de avond toch iets anders…

Een kopje thee?

We hadden net de tandjes gepoetst van de kinderen en ze klaar voor bed gemaakt. Mijn moeder had ondertussen thee gezet. Ik had Noor nog even op schoot. In haar rompertje alleen. Geen van ons weet exact hoe het gebeurde, maar een kop heet water vloog ineens over tafel en vol in onze schoot. Ik voelde gelijk dat het water echt gloeiend heet was. Ik tilde Noor op, gilde naar manlief en hij rende met haar naar de wasbak in de keuken. Ik zelf heb gelijk mijn broek uit gedaan, want ik voelde het nog branden. Noor hoorde ik gillen op de achtergrond.

Toch even de HAP gebeld

Nadat ze een half uur in lauw stromend water zat, had ik Noor op schoot. Ze was nog steeds aan het klagen (en terecht) en was overduidelijk pijn aan het hebben. Op een gegeven moment zagen we dat het vel in haar lies volledig erbij hing. We hebben direct de HAP gebeld en die heeft met een videoverbinding meegekeken naar de brandwond. Of we gelijk wilden langs komen of moest er een ambulance komen. Ik heb gekozen voor het laatste. Ik zag het namelijk niet voor me, dat ik met een gillende Noor naar een vreemd ziekenhuis zou rijden. Achteraf maar goed ook.

De ambulance kwam met gillende sirenes aanrijden. De verplegers wierpen één blik op de verbranding en zeiden “we nemen haar mee “. En dan niet naar het streekziekenhuis, maar gelijk naar het Radboud in Nijmegen. Manlief reed mee in de ambulance, die ook met gillende sirenes weer weg reed. Ik bleef achter met de andere kinderen, een vluchtig kusje aan Noor en veel onzekerheid over wat er nou gebeurd was, wat er zou gaan komen en hoe ernstig het was.

Tweedegraads brandwonden

Diezelfde avond is Noor onder narcose gebracht en hebben zij haar brandwonden behandeld. Ze bleek tweedegraads verbrandingen te hebben, waarvan op enkele plekken dieper. Naar huis mocht ze even nog niet, want het zou nog erger kunnen worden. Bovendien had ze een katheter geplaatst gekregen en een infuus. Ze wilden eerst nog een keer het verband verschonen. Vanwege de pijn zou dit onder sedatie uitgevoerd worden. Narcose dus. De eerste week is ze drie keer onder zeil geweest voor een verbandwissel. Pas op donderdag mocht ze mee naar huis om de maandag er op weer te melden.

Behandeling

Zolang de brandwonden nog open zijn, zal de verbandwissel in Nijmegen plaats vinden. Zo is het geschied afgelopen maandag en morgen mogen we weer. Ook zal het voorlopig onder sedatie gebeuren, omdat de pijn anders te heftig zou zijn. Nou vind ik zo vaak een narcose ook best een dingetje, maar wat moet dat moet. Gelukkig weten we inmiddels dat dat geen probleem voor haar lijkt te zijn. De planning weten we eigenlijk verder niet. We horen pas na elke behandeling of en wanneer we terug moeten. Verwachting is sowieso volgende week ook nog een keer naar Nijmegen en misschien daarna naar een ziekenhuis in de buurt. Het goede nieuws is wel dat de genezing goed lijkt te gaan en ze verder geen pijn lijkt te hebben. En Noor? Die geniet van alle aandacht en wordt oprecht blij als ze een witte jas ziet. Geen ziekenhuis trauma dus in ieder geval. Wordt vervolgd!

Gerelateerde posts:

aarsmaden behandelenAlles over het leed dat aarsmaden, wormpjes voor je kind heet Sofieke is 4 weken vandaag. Is ze al volledig hersteld? Een en al ziekenboeg bij ons thuis coronatestToch maar een Coronatest gedaan