Tien jaar geleden beviel ik van mijn eerste kindje, een zoon. In die tijd was ik in opleiding tot verloskundige. Dit maakte het beleven van zwangerschap, bevalling en kraamtijd extra bijzonder: naast een mooie ervaring zag ik het ook als een leerzame tijd. Ik kon me nu nog beter inleven in mijn toekomstige cliënten!

Om mijn keuze-uren voor de opleiding te vullen hield ik een zwangerschapsdagboek bij, wat ik de afgelopen tijd publiceerde op mijn eigen website www.lisetteschrijft.nl. Verder schreef ik een aantal hoofdstukken over zaken die mij opvielen tijdens mijn zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Wat ik verwachtte, waardoor ik verrast werd, wat ik leerde en wat ik mee wilde nemen in mijn toekomstig werk als verloskundige. Deze hoofdstukken deel ik vanaf nu elke week op Meervoormir.eu!

Inmiddels heb ik drie kinderen, en na een paar jaar gewerkt te hebben als verloskundige, ben ik me gaan specialiseren in de echoscopie. Ik werk nu met veel plezier als echoscopiste in verschillende verloskundigenpraktijken.

Vandaag deel ik het eerste hoofdstuk, over het onderwerp waar het eigenlijk allemaal mee begint: de zwangerschapstest.

De zwangerschapstest

Met 26 weken zwangerschap stond ik bij de kassa van de Etos om hun variant van de blije doos op te halen. Nog onwetend van de troep die daar allemaal inzat, trouwens, maar daarover later meer. Naast mij aan de kassa kwam een jonge meid, die heel zachtjes vroeg om een zwangerschapstest. ‘Eén van clearblue, predictor of het eigen merk?’ tetterde de verkoopster, de vruchtbare leeftijd al tijden voorbij, en niet gehinderd door enige subtiliteit. ‘Ehh, doe maar eigen merk’ fluisterde het meisje, met wie ik meteen een band voelde. ‘En wil je er dan één of twee in een pakje? Twee is goedkoper!’. Het meisje sloeg haar ogen ten hemel, terwijl de rij achter haar langzaam langer werd. Geef me gewoon een test, dacht ze. Kan mij het schelen wat voor merk erop staat! Uiteindelijk liet ze zich een pakje met twee testen aansmeren.

In veel winkels liggen de zwangerschapstesten inmiddels gewoon in het schap, zodat je ze zelf kunt pakken. Dat maakt de drempel om ze te kopen al wat lager. Ik moffelde ze alsnog onderin mijn mandje, en stopte ze na het afrekenen snel in mijn tas. Wat als je net een bekende tegenkomt met een predictor in je hand?

Al snel werd me duidelijk dat ze per twee of drie inderdaad goedkoper zijn. En dat er niet voor niets meerdere testen in een pakje zitten. Is er iemand op de wereld die maar één zwangerschapstest doet? Zelfs als hij direct positief is, doen de meeste mensen er nog één of twee. Liefst van verschillende merken, om het maar zeker te weten. Ik was daarin geen uitzondering.

Hoewel iedere kenner (zoals je verloskundige) je zal vertellen dat de goedkope testen van het eigen merk net zo betrouwbaar zijn, worden mensen toch overtuigd een dure test te kopen. Er is dan minder verwarring: er staat ‘zwanger’ of ‘niet zwanger’, je hoeft niet avondenlang met een test bij het raam te staan en te bediscussiëren of je nou wel een streep ziet of niet. Verder zeggen de nog duurdere tests zelfs hoe lang je al zwanger bent, en kunnen sommige gevoelige tests al vóór de verwachtte menstruatiedatum uitsluitsel geven. Allemaal geldklopperij natuurlijk, maar als je zwanger wilt worden kunnen dagen, of zelfs uren te lang duren. Je wilt het NU weten!

Na twee maandsalarissen aan zwangerschapstesten besteed te hebben, was ik het zat. Ik bestelde goedkope strips via internet, die in een anonieme witte envelop werden bezorgd. Snel en discreet. Je raadt het al: net toen ik er 25 in huis had bleek ik zwanger. Toch deed ik ze bijna allemaal, ik was ongerust en onzeker, wat veel vrouwen zullen herkennen.

Bij de eerste test bleef het tweede streepje uit. Ik gooide de test in de prullenbak. Toen ik ’s middags de prullenbak ging legen stonden er echter twee strepen! Maar ja, de voorgeschreven 10 minuten waren al lang voorbij. Dus nog maar een test, die ook lang negatief bleef. De dagen erna bleef ik elke paar uur testen, net zo lang tot er twee dagen later geen ontkomen meer aan was: ik was zwanger!

Voordat ik naar mijn verloskundige ging voor de eerste echo deed ik nog één test, gewoon om even zeker te weten dat ik niet voor niets zou gaan. Ik was gelukkig wel degelijk zwanger. Toen ik het hartje eenmaal had zien kloppen, had ik de tests niet meer nodig. De witte envelop verdween in een la tot nader order. De volgende twee zwangerschappen had ik aan die vijf overgebleven tests genoeg. Het vertrouwen moest gewoon een beetje groeien…

Lees ook: zwangerschapsmisselijkheid

Gerelateerde posts:

Een positieve test betekent niet altijd een zwangerschap Miskraam nummer 4 is een feit De uitslagen van de eerste bloedtest zijn binnen Gastblog Lisette: Buikpijn in het begin van zwangerschap