Home » Persoonlijk » Uit het leven gegrepen » Wat lijkt ze toch op mij Wat lijkt ze toch op mij februari 20, 2017 Ik ben er achter gekomen dat je met sommige eigenschappen gewoon geboren wordt.En als je iets vanaf aanvang al hebt, hoe realistisch is het dan als een ander verwacht dat je daar in verandert? Ik ben van aard bijvoorbeeld alles behalve netjes. Het is niet dat ik het niet probeer, maar ik zie gewoon niet de troepjes die manlief ziet. Oh, lag daar een stukje plastic? Het komt gewoon ook echt voor, dat ik iets uit mijn handen laat vallen zonder dat ik het door heb. Sinds ik zo vaak mijn huissleutels ben kwijt geraakt, draag ik ze om mijn nek. Laatst ontdekten we dat wat gemakzuchtigheid en troep maken betreft, Sanne meer op mij lijkt dan wij zouden willen. Wij voeden onze kinderen op dat ze hun steentje bijdragen als het gevraagd wordt en dat ze geen rotzooi moeten maken. Nou ja, dat proberen we. Dat Sanne van nature daar anders over denkt heeft ze op het kinderdagverblijf laten merken. Nadat ze lief gespeeld hadden was het tijd om op te ruimen en net op dat moment moest Sanne naar de wc. De eerste keer kon het uiteraard toeval zijn geweest, maar al snel voelde Sanne elke keer een wc drang zodra ze opruimen moest. Mijn kleine deugniet verzon gewoon smoesjes om niet te hoeven helpen! En ook nog eens meerdere smoesjes, zoals “even wat zeggen aan de juf” en “even een minuutje zitten”. Helaas moet ik bekennen dat ik daar vroeger dus ook heel goed in was. Ook mijn natuurlijke behoeften werden sterker op het moment dat ik een klusje moest doen. Eerlijk gezegd ben ik als volwassene ook nog wel eens liever lui dan moe. Het is wel stukken minder dan vroeger, maar het komt echt nog wel eens voor dat ik een verontschuldiging klaar heb om even iets niet te hoeven doen. Jammer genoeg prikt manlief daar altijd doorheen. Hij kent me ook zo goed. Gerelateerde posts: Zijn YouTubers gevaarlijk voor onze kinderen? Dat zeg je toch niet tegen een kind! Zo gaat het nu met mij: de update Wat nu echt niet kapot moet gaan
Volgmama says: februari 20, 2017 at 9:53 pm Toch ook wel grappig om je eigen trekjes bij je kindje terug te zien.
Marguerita says: februari 21, 2017 at 9:31 am Herkenbaar, en nu nog best grappig (stiekem) maar je hoopt toch dat ze het opruimerige er een beetje in krijgen. Zo zei mijn oudste afgelopen week.. “mam, mijn bureau is echt vies, wil je er een doekje over halen?” en hielp ze me nog met het poetsen van haar kamertje ook *bloos*