Papierwerk in het kwadraat

Een aantal weken geleden was ik nog zo blij aan het roepen, dat Noor eindelijk toegelaten was tot de WLZ. In mijn veronderstelling dan wel verwachting zou het allemaal nu veel makkelijker worden qua vergoedingen. Misschien ooit dan, want voor nu zijn we nog geen centimeter opgeschoten.

De eerste papieren ronde

Het start er mee, dat je wordt toegewezen aan een zorgkantoor. In ons geval het DSW zorgkantoor. Je hebt geen enkele inspraak er in en moet het maar dulden. Dit betreffende zorgkantoor is nog voornamelijk van de oude papieren molen, dus niet digitaal. Een paar dagen nadat we de beschikking van het CIZ wat betreft de WLZ binnen hadden, lag de eerste brief van DSW op de deurmat. Tot mijn grote vreugde met een verzoek om de aanvraag voor het toekennen van een budget (vreemd, want dat leek mij toch al duidelijk) digitaal in te vullen. Nadat ik flink gefoeterd had op het systeem, omdat ik het drie keer opnieuw moest doen, belde ik uiteindelijk maar het zorgkantoor. Wat bleek, ik was de eerste digitale invulling ooit en het systeem had nog wat kinderziektes. Gelukkig waren deze snel gefikst.

Het gesprek

Een week later was het zogeheten “bewust”gesprek ingepland. Ik kreeg een vriendelijke jongeman aan de lijn, die mij allerlei vragen stelde over waarom ik PGB voor Noor wilde en hoe ik aan het aantal uren kwam. Hoewel hij zeer begripvol was, voelde het wel alsof ik met het CIZ een gelijksoortig gesprek gehad had waarna de toekenning verstrekt was. Het voelde dus nogal dubbelop. Maar ach, ik antwoordde maar braaf op alles. Aan het einde van het gesprek vertelde de jongeman mij dat binnen uiterlijk twee weken ik een antwoord zou krijgen. En oh ja, dat omdat ik uit de PGB vanuit de Jeugdwet kwam, ik in 2023 niets digitaals zou kunnen indienen bij de SVB. Want daar konden ze maar één portal per budgethouder per jaar aan.

De tweede papieren ronde

Afgelopen week ontving ik het verlossende woord van DSW: we mochten aan de slag. Betekent dit geld? Nee, want uiteraard moeten er eerst weer drie formulieren per zorgverlener ingevuld en opgestuurd worden. Dus iedereen moest weer op komen draven met paspoorten om te kopiëren en moesten er her en der krabbeltjes gezet worden. Gelukkig had ik het zorgkantoor al gevraagd of ik alles per mail mocht terugsturen en dat was geen probleem. Toch een stukje digitaal geworden daar. Natuurlijk was de eerste lichting mail te klein om duidelijk te printen. En uiteraard was ik ergens weer een BSN nummer vergeten in te vullen van Noor. Ook al staat die op alle andere formulieren, het moest toch opnieuw gedaan worden. Na acht keer over en weer mailen, kreeg ik vandaag het bericht dat alles opgestuurd is naar de SVB. Whoop whoop! Nu dus weer een bericht van die instantie afwachten en dan is het rond (hoop ik) en kan ik de zorgverleners eindelijk weer betalen. Wordt vervolgd dus nog misschien…

Gerelateerde posts:

Baby wrijft in ogen: de orthoptist waarschuwt voor het gevaar Paardje hop is hup naar de eerste hulp De jaarlijkse EEG in het ziekenhuis Een speciale tandarts voor Noor