Museumpje pakken met Noor? Dat doen we zo!

We hebben een weekje vakantie en dat betekent allerlei uitstapjes. Dat kan soms best een uitdaging zijn met vier kinderen waarvan eentje meervoudig beperkt. En toch proberen we het elke keer gewoon weer. Want we zijn een gezin met elkaar! En ons gezin bestaat uit twee volwassenen en vier kinderen, dus iedereen gaat mee. Ook al is het soms een beetje spannend over hoe het gaat verlopen. Gelukkig hebben we vaak wat troeven achter de hand. Zo gingen we dus op stap vandaag, gewapend met de juiste voorraad, om een archeologisch museum te bezoeken.

Een beetje lawaai, dat wel

Het eerste kwartier in het museum verliep soepel. De nieuwe omgeving was voor Noor een groot spektakel om te bezichtigen en haar zussen waren geïntrigeerd door wat ze zagen. Als snel merkte ik verandering in haar stemgeluid op. Een beetje klaagzang werd naar buiten gebracht. Gepaard met rondvliegende brillen. Ja, als Noor klaagt is haar bril het eerste dat iets te verduren heeft. We starten dan met de voor ons minst actieve speelgoed aan haar te geven. Vandaag waren dat de Toet Toet auto’s. Noor vindt het heerlijk om de hele tijd op het knopje te drukken en te luisteren naar de melodietjes, die er uit komen. Normaliter kan ze zich daar wel even mee vermaken. Vandaag dacht ze daar echter anders over en zag ik de befaamde auto’s al snel door de lucht vliegen. Dus zat er maar één ding op: het molentje!

Het klinkt dramatisch, ik weet het. Maar het draaimolentje is voor Noor op dat soort momenten alleen leuk als één van ons het voortdurend draait voor haar. Wat we ook dus twee uur lang gedaan hebben. Zie je het voor je? Slenterend door het museum met vier kinderen en een ouder die een draaimolentje hanteert? Het leverde zeker wat blikken op.

Een blik zegt alles

Ik was, om eerlijk te zijn, wel een beetje nerveus in het begin om zo door het museum rond te lopen. Ik weet dat er altijd mensen zijn die soort van afkeurend kijken door het geluid dat zowel Noor als de draaimolen produceren. We hebben het al eerder meegemaakt, die blikken. Vandaag was het anders. De ene helft liep ongestoord door en deed alsof wij niet aanwezig waren met hetzelfde melodietje uren achter elkaar. Heel knap om zo onverschillig te blijven. De andere helft keek oprecht vertederd naar Noor die helemaal happy, met spartelende beentjes, opkeek naar haar favoriete molentje. Het was zo mooi om mee te maken. Dat er nog mensen zijn, die verder kijken dan naar de eventuele geluidsoverlast, en ons als gezin zien. Een gezin waar alle vier de kinderen bij horen en we speciale maniertjes verzinnen om dat mogelijk te maken waar kan. Het deed ons goed. Een mooi gevalletje inclusie vandaag!

Onze vakanties zijn anders