Interview met een alleenstaande moeder

Erika is een alleenstaande moeder. Dit was niet gepland, maar haar man verliet haar voor een andere man. Zij was op dat moment zwanger van hun tweede kind, een zoon. Hoe heeft dit ervaren en waar is ze tegen aangelopen als plotseling alleenstaande moeder? Ik stelde haar een aantal vragen hierover en wil deze graag met jullie delen.

Tijdens de zwangerschap van je tweede kind kwam je er onverwachts alleen voor te staan. Op welk moment merkte je dat ook echt duidelijk voor het eerst?

De momenten waarop ik merkte dat ik er echt alleen voor stond was tijden die momenten dat je net een handje te kort komt. Zeker omdat er nog een kind rond liep, dat aandacht nodig had.

De bevalling heb je ook alleen doorstaan. Was deze beduidend anders dan de eerste daardoor? Zo ja, waarin merkte je het verschil?

Nee, de bevalling was niet anders. Wel sneller. Ik was door alles wel erg verzwakt. Er waren wel allerlei ‘scenario’s ‘voorspeld, omdat ze erg bang waren, dat mijn lichaam het niet aan zou kunnen. Met al het gevaar voor mijn kind en mij. Ik wilde erg graag het tegendeel bewijzen en moeder natuur was erg goed gezind. Ik heb een top bevalling gehad waar ik dusdanig snel uit hersteld was, dat ik prima de zorg kon dragen voor mijn andere kind. Zelfs het ziekenhuis en de verloskundige versteld. Mijn moeder-oerkracht nam het denk ik over.

Was de keuze voor de naam ook alleen gemaakt?

De keuze hebben we samen gemaakt. Ik heb wel de intentie gehad om een wijziging toe te passen. Maar ik was verliefd op de naam. Dus heb ik de naam niet veranderd. Wel heb ik een ‘doopnaam’ aangepast. En heb ik lang in dubio gezeten betreft de achternaam. Maar omdat ik niet wilde dat dit kindje anders zou zijn heb ik gekozen voor de achternaam van de vader. Waar ik nu spijt van heb overigens.

Heb je veel steun van je omgeving gehad tijdens je zwangerschap en in je kraamtijd?

Ik heb tijdens de laatste weken en de kraamtijd echt de mensen om mij heen leren kennen. Waar ik op kan bouwen en waar niet op. Mijn kring is erg klein geworden. Maar ik heb wel de mensen over waar ik op kan vertrouwen en bouwen. En de zogenaamde ‘ramptoeristen’ uit mijn leven gegooid.

Krijg je extra kraamtijd als je er alleen voor staat?

Nee, je krijgt geen extra kraamtijd. Ik heb gelukkig wel goed contact gehad met mijn kraambureau en afspraken kunnen maken wat voor mij belangrijk was. Ik heb een geweldige kraamtijd gehad.

Waren die eerste weken beduidend zwaarder zonder man?

Om heel eerlijk te zijn waren de eerste weken niet zwaarder. Er zijn geen verwachtingen dus ook geen teleurstellingen. Tuurlijk is het zwaar. Maar je doet het gewoon. Je hebt geen keuze. Waar ik wel aan heb moeten wennen is dat je niet iemand hebt met wie je samen trots bent en alle eerste dingetjes kan delen. Maar tot op de dag van vandaag gaat alles goed en ben ik zeer gelukkig.

Heb je steun gekregen van enige overheidsinstantie? Zo ja, welke en hoe? Zo nee, waar vind je dat de overheid is tekortgeschoten?

Overheidsinstanties… Phoe… Uhm… NEE! Voor de wet ben je nog getrouwd. Dus je man hoort nog voor je te zorgen en je te onderhouden tot je gescheiden bent. Aangezien mijn ex vindt dat hij geen verantwoordelijkheid heeft en zijn alimentatie niet serieus neemt heb ik het echt zwaar gehad. De wet is de wet. En ook al verzaakt je ‘echtgenoot ‘moet je het zelf zien te redden. Ik zou heel graag iets van een stichting in het leven willen roepen waar vrouwen/ meiden in een soort gelijke situatie informatie kunnen inwinnen en/of hun verhaal kunnen doen. Alles wat geregeld kan worden gaat pas inwerking op het moment dat er een scheidingsverzoek is ingediend. Verder hebben de instanties geen hart.

Wat is het advies dat je wil meegeven aan andere vrouwen die in dezelfde situatie komen te verkeren?

Mijn advies is: Blijf dicht bij je zelf. Volg je gevoel maar laat je gevoel niet lijden. Zorg dat je ten alle tijden juist handelt naar het welzijn en in het belang van de kinderen. Al is dat erg moeilijk. Laat je emoties niet de overhand van je verstand nemen. Het zal even zwaar en doorbijten zijn. Maar uiteindelijk komt het goed.

Zo blijkt maar weer, dat vrouwen sterke wezens zijn, die veel kunnen hebben. Maar ook Erika heeft af en toe hulp van buitenaf nodig. Inmiddels durft ze deze ook te vragen, maar alle verdere hulp is altijd welkom.

Gerelateerde posts:

Geen gender reveal party voor ons Daar smelt je toch van? Deze stukjes kan ik niet voor haar lijmen Eindelijk de juiste bijtketting gevonden!