Ik houd zielsveel van mijn kinderen, maar soms begrijp ik ze totaal niet. Als mannen van Mars komen en vrouwen van Venus, dan komen hun nakomelingen van Pluto. Het lijkt wel eens alsof ze gewoon hun uiterste best doen om elkaar, maar ook vooral zichzelf het leven extra moeilijk te maken. En waarom? Dat weten ze zelf niet eens. Laatst hadden we weer zo’n voorval waarvan je als ouder gewoon even niet weet wat je over komt.

Mijn kinderen hebben behoorlijk wat speelgoed. Eigenlijk gewoon teveel speelgoed.  Maar elke keer als ik wat wil weg gooien wordt er net weer mee gespeeld. Het is net alsof ze het ruiken als ik weer een opruimmanie heb. En oh wee als ze het doorhebben dat er iets verdwenen is. Zo heeft de oudste mij een keer een week lang elke dag laten weten dat dat gele ding in de prullenbak van haar was en niet weggegooid had mogen worden.  Toen ik haar vroeg wat het dan was, had ze uiteraard geen antwoord. Maar het was van haar, ze herkende het, en ik had het niet in de vuilnisbak mogen deponeren. “Foei, mama”.

Ruzie om een wc-rol!!!

Het zijn ook echt de onzinnige dingen waren ze zich het meest druk over kunnen maken. Vorige week, vlak voor bedtijd, hadden de oudste twee knallende ruzie om twee stuks lege wc rollen. Ja, je leest het goed. De oudste wilde persé de rollen van haar zusje en werd woest toen ze die niet kreeg. Ik dacht de oplossing gevonden te hebben en bood haar een lege keukenrol aan. Dit was niet hetzelfde als wat ze voor ogen had en werd geweigerd. Haar zusje vond het wel een mooi voorstel, gaf de twee lege wc rollen aan haar en nam de keukenrol in ontvangst. Heel naïef was ik er van overtuigd dat daarmee alles opgelost zou zijn, Niet dus. De letterlijke woorden van de oudste waren: “nu wil ik die rol wel”. Maar ja, dat station was wat mij betreft gepasseerd. Het gevolg was een tierende kleuter. Luid stampend is ze naar haar kamer gegaan en onder de dekens gaan liggen waar ze snel in slaap viel. Wel hebben we haar nog een paar keer in haar slapen horen mompelen, dat ze toch echt “die grote” wilden hebben en dat het niet eerlijk was. 

Zoveel speelgoed in huis en het grootste verdriet betreft een lege keukenrol.  Gelukkig had ik er snel nog eentje voor haar. Maar toen was de interesse ervoor al weer over. Inmiddels slingeren de rollen door het huis. Er is geen aandacht meer voor…

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Gerelateerde posts:

Als je niet nadenkt wanneer je een taart bestelt Een en al ziekenboeg bij ons thuis Wat nu echt niet kapot moet gaan coronatestToch maar een Coronatest gedaan