Ja, je leest het goed. Vandaag was ik heel erg boos op mijn mama. Het begon eigenlijk vanochtend vroeg al. Papa maakte me heel vroeg wakker, terwijl ik nog heerlijk in dromenland was. Begrijpt hij dan echt niet dat als ik drie keer wakker ben geweest ‘s-nachts, ik de volgende ochtend gewoon wil uitslapen? Ik kom echt slaaptekort hoor! Ik was dus niet echt de gezelligste deze morgen. Het duurde dus even voordat ik een beetje wakker was. Ik heb me maar bezig gehouden met Noor, want zij zegt nog niet zoveel. Jammer genoeg kwam Sanne er toen ook bij zitten en raakte ze mij even aan. Dat was natuurlijk reden genoeg voor mij om weer even luid te brullen. Mama was daar wat minder van gediend.

Vanmiddag dacht ze lief te zijn door mij wat eerder van het kinderdagverblijf op te halen. Belachelijk! Ik was nog druk aan het spelen en was niet van plan zomaar mee te gaan, omdat zij het wilde. Mijn lieve juf zei dat ik dan maar bij haar moest slapen en ik nam dat aanbod gretig aan. Helaas was dit een typisch gevalletje van misplaatste humor tussen haar en mijn moeder en moest ik toch gewoon mee naar huis. Mama wist mij over te halen met de mededeling dat ik mee mocht Noor ophalen.

Dit was de tweede dag dat Noor bij de juffen was. Toen ze me zag lachte ze breeduit. Ik wilde haar even liefkozing door een vingerafdruk bovenop haar bolletje achter te laten. Daar was mama het totaal niet mee eens en ze riep heel hard dat ik dat niet moest doen. Ik schrok daar zo van, dat ik heel hard begon te huilen en daarna eigenlijk alleen maar boos ben geweest op haar. Dit had twee redenen: Ten eerste omdat ik niet de zogeheten fontanel van Noor mocht indrukken van haar. Snapte ze nou echt die aantrekkingskracht niet van dat stukje op het hoofd wat niet beschermd wordt door schedelbot? Het vraagt er toch gewoon om om even goed ingedrukt te worden? De rest van het hoofdje is een stuk harder. Bovendien beweegt het soms zo grappig, dat ik gewoon het graag even wilde voelen. Ten tweede was ik boos, omdat ze mij zo liet schrikken en niet eens de rest van de middag en avond wilde dragen. Nu moest ik zelf de trap af naar beneden en naar de auto lopen. Het was niet alsof ze zoveel moest dragen met Noor in een maxi-cosi. Ze had dan toch een arm vrij om mij op te tillen? En thuis moest ik ook nog eens zelf mijn schoenen opruimen! Je begrijpt dus wel waarom ik vanaf het kinderdagverblijf tot aan het avondeten niet de gezelligste thuis ben geweest. Ja mam, ik was boos op jou!

Gelukkig is mijn boosheid meestal wel over voordat ik slapen moet. Mama moet immers wel met mij mijn slaapliedje zingen. Ik denk dat ik gewoon vannacht mijn wraak neem….alweer.

Gerelateerde posts:

Gastblog Veerle: sprongetjes Gastblog Veerle: een update Gastblog Veerle: ik ben een sandwichkind Gastblog Veerle: ik kan heel goed alsof doen