Gastblog oma Bobje: O, kom er eens kijken…

De logeerpartij

Mijn hoogzwangere dochter wilde een gezellig weekendje met manlief weg. Nog even samen een stukje quality time beleven, voordat de tsunami aan baby verzorging zou losbarsten, dat was hun wens. Of ik dan op haar twee oudste kids wilde passen? Natuurlijk zei ik volmondig ja, onder voorwaarde dat ik NIET naar de intocht van sinterklaas hoefde. Dat vond ik (beetje egoïstisch van mijzelf, maar die tijd heb ik gewoon gehad-) typisch een taak voor de ouders. Geen probleem, samen naar het Sinterklaas journaal kijken was al voldoende, verzekerde ze me. En uiteraard ook ’s avonds schoen zetten, HEEEEEL belangrijk!

Tranen

Sanne en Veerle hoteldebotelden van Sinterklaas en logeren bij oma bij ons naar binnen. Routinematig volgde eerst de controle van de speelkamer en het overleg wie waar ’s avonds gaat slapen. Bij elkaar in het grote logeerbed vond ik nog steeds geen optie, gezien hun bij voorbaat al glimmende ogen. Met een spijtig lachje haalden ze bakzeil en doken de speelkamer in. Tijdens de borrel met kindvriendelijke happen wilde mijn echtgenoot de open haard aansteken, ja ja, opa, we kennen het verhaal, de open haard waar straks onze schoen gezet zal worden en waar we  verplicht toch minimaal één sinterklaasliedje moeten zingen, en toen barstte plotseling de bom: dikke tranen bij Sanne. ‘Ik heb mijn tekening thuis gelaten, mijn allermooiste tekening van de hele wereld die ik speciaal voor Sinterklaas voor vanavond had gemaakt. Je moet mama bellen. NU. Ze moet hem komen brengen.’ Toen ik meewarig mijn hoofd schudde, snikte ze verder: ‘Dan moet JIJ hem halen, oma!’ Mijn voorstel dat we straks samen een PRACHTIGE nieuwe tekening zouden maken, troostte haar enigszins. Maar vooral het vooruitzicht van poffertjes als avondmaal kikkerde haar helemaal op. 

• 

• 

Zorgen

Even later staarden ze aandachtig naar de eerste vlammetjes. Tot Sanne opeens grote schrikogen kreeg: ‘Opa, hoe kan Piet dan ’s nachts door de schoorsteen? Hij verbrandt dan zijn voeten, opa! Dat vuur moet onmiddellijk uit!’ Wij verzekerden haar met klem dat we tegen die tijd zouden zorgen dat al het hout opgebrand was, stel je voor, wij wilden toch geen brandwonden op ons geweten hebben! Toen Sanne zich ongerust bleef maken en zich daarna hardop afvroeg hoe Piet buiten eigenlijk op het dak kon komen, maakte ik met haar een rondje om het huis en wees haar allerlei plekjes aan, waar een handige en lenige Piet zich heus gemakkelijk  omhoog kon hijsen. Hè hè, ook dit probleem opgelost.

… Wat ik in mijn schoentje vind… 

De volgende morgen bleef het door de babyfoon heel lang stil. Wat bleek? Sanne was  ’s ochtends naar Veerles slaapkamer geslopen en had haar voorzichtig wakker gemaakt. Nu hadden ze mooi de kans om samen toch even de veerkracht van het logeerbed te testen, zonder bezorgde oma’s en opa’s in de buurt. Ze hadden de grootste lol en waren hun schoen bij de open haard glad vergeten, tot ik hen eraan herinnerde en ze de zitkamer instormden. Chocolade geld en glitterstiften, wat een verrassing! Hoewel Sanne enigszins verbaasd opmerkte: ‘Heeft Sint misschien mijn lijstje niet gekregen? Ik had toch een piano gevraagd?’

Lees ook: uitgepraat