Jawel! Vandaag is mijn mama volgens de berekeningen 24 weken zwanger van mij. Dit is weer een heuse mijlpaal, want als ik nu onverhoopt ter wereld zou komen, dan gaan de dokters heel hard hun best doen om mij in leven te houden. Het betekent ook dat als ik nu geboren word, mijn papa of mama mij moet aangeven bij de gemeente. Dan wordt het ook wel eens tijd dat mijn ouders eens een beslissing nemen hoe ik ga heten.

Eigenlijk hadden ze al een naam voor mij, maar mijn mama is sterk gaan twijfelen hoe verder de zwangerschap vorderde. De eerder gekozen naam lijkt nu zelfs op de laatste plek te staan! Mijn papa is er nog niet zo mee bezig, zegt hij. Binnenkort gaan ze dus een weekendje saampjes weg om eindelijk eens een beslissing te nemen. Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta. Ik hoop dat ze wel realiseren, dat ik het ze heel erg kwalijk ga nemen als ik een stomme naam van ze krijg. Bijvoorbeeld eentje waar je domme dingen op kan rijmen of eentje wat heel raar afgekort kan worden. Maar mijn mama kennende houdt ze daar vast rekening mee (hoop ik).

Nu moet ze alleen nog papa even aan zijn jasje trekken, want de tijd is zo snel voorbij gevlogen dat ik nog niet bekend ben bij de gemeente. Mijn ouders zijn namelijk niet getrouwd (papa zijn knieën werken niet mee), dus zal papa mij moeten erkennen als zijn kind. Mama heeft dat het liefst geregeld voordat ik ter wereld kom, zodat ik dezelfde achternaam als mijn zussen heb en ook omdat zij het een fijn idee vindt dat zij het niet hoeft te doen als ze net bevallen is. Dus papa, maak die afspraak bij de gemeente!!!

Natuurlijk ben ik absoluut nog niet van plan om binnenkort de baarmoeder te verlaten. Ik ben nog maar 30 centimeter en om en nabij de 600 gram, dus veel te klein om geboren te worden. Bovendien heeft mijn mama het tot nu toe echt makkelijk met mij in de buik, dus dat moet eerst nog even rechtgezet worden. Ik ben al een beetje begonnen door wat brandend maagzuur momenten en een verkrampt been midden in de nacht. Helaas, klaagde ze ook hier niet over, maar ik heb gelukkig nog even.

Gerelateerde posts:

Gastblog Noor: met het hele gezin naar het consultatiebureau (arme mama) Gastblog Noor: mijn eerste keer bij de fysiotherapeut Gastblog Noor: een update over mijn ontwikkeling Gastblog Noor: een nieuw bezoekje aan de oogarts en update