Het is alweer bijna drie weken geleden, dat ik met de kleine dame naar het ziekenhuis ging voor de geplande ingreep. Eindelijk zou ze buisjes krijgen en zou haar gehoor verder uitgezocht worden. Alhoewel het een narcose betekende, keken we er toch wel een beetje naar uit. We zouden eindelijk meer duidelijkheid krijgen over haar gehoor en de buisjes zouden vast ook een verbetering zijn. Ik had gehoord dat ze dan minder snel verkouden zou worden. Genoeg reden dus om toch ietwat blij te zijn met de ingreep.

Nuchter blijven

Waar ik minder naar uit keek, was het nuchter houden van ons meisje. Hoe leg je aan een éénjarige uit dat ze niet mag eten terwijl ze overduidelijk naar een boterham verlangt? En al helemaal dat ze niet mocht drinken leek mij lastig. De ochtend zelf leek het allemaal mee te vallen. Ze was zo onder de indruk van alles en bezig met haar speelgoed, dat de hongerklop niet helemaal doordrong. Toen ze uit de narcose kwam, was deze wel duidelijk aanwezig. Ze heeft de boel bij elkaar gebruld, niets was goed, tot het flesje aangeboden werd. De eerste lach volgde pas toen ze haar eigen spiegelbeeld zag.

Die ellendige narcose

De ingreep zelf is goed verlopen. Terwijl ze op mijn schoot zag, kreeg ze een kapje op en viel ze in slaap. Met een glimlach op haar gezicht zelfs. De artsen en verpleging in de kamer zeiden dat het een aandoenlijk gezicht was. Ik zag uiteraard niets, omdat ze op mijn schoot zat en voor de foto waren we net te laat. Na het kapje werd ze op een bed gelegd en moest ik de ruimte verlaten. Met pijn in mijn hart. Ze was weer ineens zo’n klein hummeltje op dat grote bed. Twee uur later mocht ik haar in de rekoeverkamer weer opzoeken. Daar trof ik een heel boos meisje aan, die mij hard wegduwde. Ik wilde haar graag knuffelen, maar begreep ook wel dat ze nog even van slag was.

De uitslag

Dan ben je natuurlijk benieuwd naar de uitslag van de Bera test. Onze vermoedens zijn eigenlijk bevestigd en dat is dat al geruime tijd niet goed hoorde. Er zat veel vocht in haar oren, dat het geluid oppakken lastig maakte. Het was zo erg, dat ze voor ongeveer de helft nog maar hoorde. Volgens de audioloog zou het nu door de buisjes in de oren opgelost moeten zijn. Zo niet, dan wordt het een apparaatje. Hij verwacht echter dat het niet zo ver komt. Begin juni zullen we het weten, want dan wordt ze opnieuw onderzocht. Het blijft allemaal spannend weer.

En niet meer verkouden door de buisjes?  Nou, het snot loopt er aan alle kanten uit, dus vooralsnog geloof ik daar niet in. Maar wie weet is dit een virus dat er nog in zat en nu er uit komt. Dat ze meer hoort is in ieder geval duidelijk, dus jippie!

Gerelateerde posts:

Buisjes plaatsen is zo simpel nog niet Geen ellende van het consultatiebureau meer voor ons Waarom wij afgelopen weekend in het ziekenhuis lagen ZondagsarmPaardje hop is hup naar de eerste hulp