Eigenlijk is het heel zwaar om vrouw te zijn. Ik zou niet anders willen hoor, maar ik vind wel dat de vrouwen veel op hun bordje krijgen. En dan nog soms als mindere ten opzichte van de man behandeld worden. Maar dat is weer een andere discussie en niet voor vandaag. Nee, vandaag gaat het over de geneugten van het vrouw zijn.

Ik ben in december 1980 geboren en ben dus net 35 jaar geworden. Dit betekent dat er weer 5 jaar om zijn en ik mee mag doen aan het fijne bevolkingsonderzoek. Begrijp me niet verkeerd, het is goed dat het er is. Ik heb er gewoon nooit zo’n zin in. Terwijl ik gisteren in de wachtkamer van de huisarts zat, klaar om mezelf goed bloot te geven, dacht ik aan ons vrouwen. Aan al die dingen, zeg maar ellende, die wij maar moeten ondergaan. Nu is het een uitstrijkje en over een paar jaar de mammogram. In de vele jaren ervoor en erna bloeden we maandelijks (zonder dood te gaan), baren we kinderen en zitten we tjokvol hormonen. Als de menstruatie over is, volgt de overgang. Hup, een nieuw setje hormonen. En ondertussen zorgen we voor de kinderen, werken we en onderhouden we ons lichaam. Pfff, ik heb pauze van mezelf nodig! We doen het allemaal wel gewoon. Mogen we dan ook af en toe eens lekker onredelijk en hormonaal zijn. Gun ons die momenten, dat we uit ons pan gaan of veranderen in enorme cruella’s. Laat ons af en toe huilen terwijl we niet weten waarom en knuffel ons dan gewoon even extra. Luister zo nu dan naar ons geklaag zonder gelijk een oplossing te willen bieden. Een vrouw is nou eenmaal anders dan een man. We willen gewoon soms eens lekker zaniken zonder een reactie te willen ontvangen.

Mannen, laat ons gewoon af en toe los gaan. Het gaat vanzelf weer over. Hopelijk….

Gerelateerde posts:

Rinkelende eierstokken Default ThumbnailDe voordelen van vrouw zijn Interview met een alleenstaande moeder Elke nieuwe moeder vergeet een keer luiers mee te nemen