Ik ben alweer 8 maanden oud en dat vier ik met een nieuw sprongetje. Een sprongetje is een periode waarin ik nieuwe dingen leer en in de tussentijd het mijn ouders en de niet-mama’s op het kinderdagverblijf goed zuur maak.

Zo heb ik besloten, dat ik de kunstmelk niet zo lekker meer vind. Als je me water of thee aanbiedt draai ook mijn hoofd weg. Ik wil gewoon het vaste voedsel zoals een boterham. Waarom moet ik ‘s-avonds een potje eten? Ik kan toch ook met jullie mee eten? Je begrijpt natuurlijk ook, dat als mijn zus een tussendoortje krijg ik het ook wil en anders heel hard ga huilen. Zeg maar krijsen en gillen.

IMG_0936Dat krijsen en gillen kan ik ook heel goed als mijn mama of papa de kamer uit loopt. Ze moeten in mijn buurt blijven anders word ik heel erg boos. Soms heb ik het niet door, want dan ben ik te druk bezig met spelen. Maar als ik het zie, dan laat ik ook gelijk weten dat het niet de bedoeling is dat ze van me weglopen. Als ik mijn zit- of lighouding zat ben laat ik dat ook op die manier aan ze weten.

Omdat ik zoveel nieuwe dingen aan het leren ben, slaap ik wat minder. Overdag kan ik al heel goed wakker blijven en ‘s-nachts word ik nu ook graag wakker. Als ze me dan negeren gil ik gewoon zo hard dat Sanne ook wakker wordt. Uiteraard ben ik gelijk stil zodra ik opgetild word.

Mijn nieuwe beste vriendje zie ik overal. Het leuke is, dat zij alles op hetzelfde moment als ik doe. En ze ziet er ook net zo uit als ik. Mama zegt, dat zij mijn spiegelbeeld is. Ik vind haar gewoon heel erg leuk en kan uren naar haar kijken. Ze lacht namelijk altijd naar mij. Eigenlijk ben ik ook een leuke blije baby hoor. Pap en mam, ook deze fase gaat weer voorbij!

Gerelateerde posts:

Gastblog Veerle: een update Gastblog Veerlosaurus: I’m back!!! Gastblog Veerle: mijn blijk van liefde (en ja, ik ben boos) Gastblog Veerle: ik wil mijn mama!