Gastblog Lisette: zwangerschapsmisselijkheid

Vandaag vertel ik jullie weer over een belangrijk issue in de zwangerschap: zwangerschapsmisselijkheid. Of eigenlijk het ontbreken daarvan. Wat heb ik geleerd over dit onderwerp?

Misselijkheid is het eerste waar mensen aan denken in combinatie met het woord zwangerschap. Als een vrouw met een leeftijd tussen de 20 en 40 jaar zegt dat ze misselijk is, denkt iedereen dat ze zwanger is. En als je zwanger bent, denkt iedereen dat je elke ochtend kotsend boven de pot hangt. Ik weet dat er mensen zijn die opgenomen moeten worden met uitdrogingsverschijnselen van het vele spugen, en het lijkt me verschrikkelijk als je hele ochtenden (of dagen) hondsberoerd bent . Maar wat nu als je géén last hebt van zwangerschapsmisselijkheid?

Lees ook: buikpijn in de zwangerschap

In ieder geval ontdekken mensen in je omgeving dan niet zo snel dat je zwanger bent. Als jij ’s ochtends gewoon fit naar je werk gaat, zal niemand je verdenken. Maar voor jezelf is het ook allemaal moeilijker te geloven. Veel vrouwen weten dat ze zwanger zijn, nog voordat ze de test doen, omdat ze zich zo misselijk voelen. ‘Dat is een goed teken, die misselijkheid, dan werken de zwangerschapshormonen goed!’ schreeuwen de boeken. Ik lees dan: als je niet misselijk bent, werken de zwangerschapshormonen niet goed! Ach, je brein gaat met je aan de haal als je net zwanger bent.

In kleine lettertjes staat ergens nog wel dat 50% van de vrouwen last heeft van zwangerschapsmisselijkheid. Dan lijkt het logisch dat de andere 50% nergens last van heeft, maar dat bedenk je als zwangere dan weer niet. Je denkt alleen maar: ik ben niet misselijk, dat kan nooit goed zijn! Zal het wel goed ingenesteld zijn? Wat als ik een lege vruchtzak bij me draag? Ben ik wel echt zwanger?

Na een beetje research her en der, blijkt inderdaad dat er veel vrouwen zijn die helemaal geen last hebben van zwangerschapsmisselijkheid. De meesten hiervan maken zich juist zorgen: zou alles wel goed zijn? Ook zijn er sommige vrouwen (waaronder ik) die best een klein beetje misselijk hadden willen zijn in de ochtend. Gewoon, om even te bevestigen dat je nog steeds zwanger bent. Ook al zegt het niets, dat weten wij ook wel. Maar dan heb je wat meer bewijs dan alleen die 50 zwangerschapstesten die je nog steeds bewaart, omdat je het anders niet gelooft.

In ieder geval ben ik de eerste dertien weken doorgekomen zonder spugen of zwangerschapsmisselijkheid. Achteraf ben ik blij en dankbaar dat dit me bespaard is gebleven. Ik zal in ieder geval nooit meer tegen een zwangere roepen: ‘wat fijn dat je niet misselijk bent!’. Wan ik weet nu dat dit je heel onzeker kan maken.

Ik ben Lisette, 32 jaar en moeder van drie kinderen. Voor MeervanMir beschrijf ik een aantal zaken die mij opvielen tijdens mijn eerste zwangerschap, tien jaar geleden. Omdat ik in die tijd studeerde voor verloskundige was ik mijn eigen proefkonijn ;). Je kunt meer van mij lezen op mijn eigen blog: www.lisetteschrijft.nl