Tijdens mijn zwangerschap van Sanne spuugde ik de eerste 25 weken gemiddeld zo’n 9 keer per dag. Gedurende de negen maanden van Veerle is mijn maaginhoud ook geregeld omhoog gekomen, maar gelukkig wel wat minder. Verder verloor ik in beide zwangerschappen nagenoeg geen haren en was mijn huid optimaal/ Op zich dus niets bijzonders zou je denken. Toch had ik wel één zeer eigenaardige zwangerschapskwaal.

Mijn bizarre kwaal

Het is pas ontstaan in mijn zwangerschap van Sanne en niet tijdens die ervoor, die geëindigd was in een miskraam. Het was mij zelfs nog niet eens opgevallen en het was mijn schoonheidsspecialiste die mij er op attendeerde. Ik had een bobbel in mijn nek gekregen. Ik had toen al blijkbaar veel last van zwangerschapsdementie, want pas twee jaar later dacht ik er toen aan. Ik was zwanger van Veerle en zat tegenover manlief, die ineens heel lang naar mijn hals aan het staren was. Opeens zei hij “wat heb je een rare bult in je nek” en ik raakte gelijk in paniek. Ik ging namelijk zelf voelen en ik kon er ook niet omheen: het was enorm! Uiteraard stond ik de volgende dag bij de huisarts op de stoep en zij verwees mij gelijk door naar de endocrinoloog.

De diagnose

Wat bleek? Ik had maar liefst vier cystes in mijn nek! Nou ja, had. Ik heb ze nog steeds. De grootste van de vier heeft een doorsnede van 4 cm en kleinste is net nog geen centimeter. Voor mijn gevoel verschuiven ze nog wel eens, want soms zijn ze goed zichtbaar en soms lijken ze verdwenen te zijn. Volgens de arts kunnen ze niet van plek veranderen, maar zwellen ze gewoon af en toe wat op. Fijn hè? De endocrinoloog was nog even bang dat de cystes effect konden hebben op mijn schilklieren, maar dit lijkt niet het geval.

En dus nu?

Helemaal niets! De arts wil ze laten zitten, omdat bij verwijdering dit wel problematisch kan zijn voor mijn schildklieren. Verder zijn ze goedaardig en lijken ze niet te groeien. Maar dat zal pas echt in een volgende zwangerschap blijken. Immers worden ze wel beïnvloed door hormonen. Tot die tijd gaan ze er niets aan doen. Zelfs niet als ze wat gaan groeien. Alles leuk en aardig, maar als ik op Quasimodo ga lijken in mijn nek is die operatie snel gepland!

Gerelateerde posts:

De minder besproken zwangerschapskwaaltjes Een positieve test betekent niet altijd een zwangerschap Zwangerschapshormonen zijn niet goed voor mij(n omgeving) Hoe ver zou jij gaan om je kinderwens te vervullen?