Hoe blij kan je worden van een uitslag

Nog heel even en het is gewoon alweer een jaar geleden, dat we in de eerste lockdown kwamen. In april is het een jaar geleden, dat manlief en ik ziek werden. We wisten toen nog totaal niet wat we konden verwachten. En ik was vooral bang dat we in het ziekenhuis zouden belanden en onze kinderen zonder ouders zouden moeten doen. We hadden geen enkel idee hoe ziek we er van zouden kunnen worden. En was het wel Corona wat we hadden?

Het was een waarschijnlijkheid

In het begin van de virus ellende waren de tests nog schaars en kwam je bijna niet ervoor in aanmerking. Het haast niet meer voor te stellen, toch? Geloof me, ik heb echt geprobeerd om toch getest te worden. Manlief lag doodziek op ben en ik maakte me zorgen wat er zou gebeuren als Noor het zou krijgen. Allemaal geen redenen voor een test, aldus de huisarts. Ik geloof dat ik het hem wel vier keren gevraagd heb met altijd hetzelfde antwoord. Wel bleef hij ons op afstand monitoren. Gezien onze klachten en de nasleep van de “griep” vond hij het waarschijnlijk dat we toch besmet waren geweest met Corona. Zeker weten deden hij en wij het niet.

De studie van de UvA

Toen kwam daar de oproep van Universiteit van Amsterdam. Er was een vermoeden dat er in de borstmelk van net bevallen moeders antistoffen gevonden konden worden. Het idee was om dan de melk aan de Corona risico groep te geven (in de vorm van een ijsje) zodat zij beter beschermd zouden kunnen worden. De eerste studie was een succes, dus kwam er een grote oproep voor alle mama’s om aan de vervolgstudie mee te doen. Uiteraard was ik er als de kippen bij om mij aan te melden. Dat was in mei. Pas in september stond ik op hun planning. Even nog flink door gekolfd dus nog. Alles voor het goede doel ;-).

De uitslag

Eigenlijk was ik de hele studie alweer vergeten. Ik geef al maanden geen borstvoeding meer, dus had ook niet meer aan borstmelk gedacht. Totdat vorige week ik ineens een mailtje had van de UvA. Ik werd bedankt voor mijn deelname en de studie zou niet een vervolg krijgen. Immers was door de komst van de vaccinaties er geen melk met antistoffen meer nodig. Heel begrijpelijk natuurlijk. Maar wat mij het meeste opviel was het feit dat ze bij mij antistoffen gevonden hadden. Vijf maanden na onze “griep”! Het is misschien raar, maar ik was daar oprecht blij om.

Als eerste omdat we dan toch inderdaad Corona hadden gehad in april. Geen aanstelleritis, maar gewoon een feit. Maar wat ik ook wel fijn vond is dat er na al die tijd nog steeds antistoffen aanwezig waren. Dat geeft maar weer aan hoe wij mama’s rocken! Gewoon doorgaan ondanks alles en dan na al die tijd nog steeds een vorm van bescherming hebben. En waarschijnlijk de jongste telg daardoor ook. Immers heeft zij van mijn antistoffen mogen genieten door de melk. Nu maar hopen dat het allemaal afdoende is en dat er niet weer een nieuw virus bovenop komt. Maar tot die tijd, die hopelijk niet komt, geniet ik gewoon van deze kleine “overwinning”.