Allereerst wil ik even zeggen hoe dankbaar ik ben voor de vele hartverwarmende reacties van mijn lezers en omgeving. Ik heb zoveel berichtjes ontvangen op mijn artikel. En ook behoorlijk wat appjes waarin aangeboden werd om boodschappen te halen voor ons. Heel opmerkelijk en warm om te ervaren hoeveel lieve mensen wij in ons leven hebben. Dat is echt heel bijzonder om mee te maken. Ook nu nog krijgen we vaak de vraag hoe het met ons is. Vandaag klets ik je even bij.

Het gaat weer beter

Dat het Corona is geweest, daar zijn we inmiddels wel van overtuigd. Ook door de ervaringen van positief geteste mensen. Manlief heeft zich, naar eigen zeggen, nog nooit zo ziek gevoeld. Het heeft echt dagen geduurd voordat de koorts onder de 40 zakte. Eenmaal dalende ging het gelijk wel vrij snel. De laatste dagen waren door die rare hoofdpijn wel bijzonder zwaar. Ook in combinatie met die helse keelpijn. Nu is hij alleen nog erg moe, maar dat kan natuurlijk ook door het leven met vier jonge kinderen kunnen komen. Mijn koorts was veel sneller weg, maar mijn nasleep is wat langer. Ik heb sinds mijn ziek zijn het gevoel dat er een olifant op mijn borstkas staat. Na een inspanning moet ik echt even bijkomen en heb ik soms lelijke steken. Gisteren leek het dat het eindelijk wat minder heftig werd, maar vanochtend was het weer even pittig. Maar ik kan wel gelukkig nog goed ademen en voel mij verder goed. Geen koorts of keelpijn meer, alleen enorm moe.

Lees ook: mag ik even?

Mijn eerste uitstapje

Ik had mij er echt op verheugd om even naar de supermarkt te kunnen en afgelopen maandag heb ik het aangedurfd. Het was heerlijk om even de wijk uit te kunnen en gewoon even alleen te zijn. Ik was bovendien ook erg nieuwsgierig naar hoe het in het dorp was sinds de intelligente lockdown. Zouden er rijen staan? Nou, dat viel me reuze mee. In de supermarkt moest ik verplicht met een door de medewerker gereinigde winkelwagentje mijn boodschappen doen. Puur om de afstand te bewaren. In de winkel zelf waren niet zoveel mensen, dus ook geen rij. En iedereen hield voldoende afstand en wachtte rustig zijn beurt af. Dit stemde mij positief en gaf mij vertrouwen in de mensen. Tot ik weer buiten kwam.

Anderhalf meter

Op de weg naar de auto liep ik langs de action. Daar heb ik serieus gezinnen naar binnen zien gaan! Papa’s, mama’s met kinderwagen en kleuters en al. En het werd gewoon toegelaten! Ik hoorde ze tegen elkaar zeggen dat het hun uitje was voor de dag. Even gezellig met het gezin op pad. Door de winkelruiten kon ik zien dat het binnen ook nog best aardig druk was. Ik besloot mijn printpapier dus ook maar een andere keer te halen. Met een grote boog liep ik om de ingang heen. Dat belette een moeder met oma en twee kinderen niet om gewoon mijn richting op te lopen en vlak langs mij te passeren. Dat terwijl er echt zeeën van ruimte om mij heen was. Even wilde ik op zijn Jandino’s “anderhalf meter” zingen, maar ze leken mij het type dat niet zo van kritiek gediend zou kunnen zijn. En om nou op tweede paasdag met botbreuken alsnog in het ziekenhuis te eindigen vond ik niet echt een top plan. Maar verbaasd ben ik er wel over. Wat moet er gebeuren voordat het bij alle volwassen mensen eens goed doordringt dat we allemaal ons aan de regels moeten houden?

Dus…

Maar om dus een lang verhaal kort te maken: het gaat echt steeds beter met ons. Manlief zegt volledig hersteld te zijn en ik vind mijzelf dat ook. Op dat longdingetje na dan, maar dat telt niet mee qua actief virus. Nu maar hopen dat het hierbij blijft en we niet een tweede besmetting kunnen oplopen. Dit is wat ons betreft onze bijdrage geweest voor de groepsimmuniteit. Nu gaan we ons weer volledig richten op het reilen en zeilen van ons gezin. En altijd positief blijven denken!

Gerelateerde posts:

Het Corona virus bij ons thuis En toen zaten we in thuisquarantaine https://www.shutterstock.com/image-illustration/3d-illustration-showing-corona-virus-mers-1625661736De onverwachte nasleep van de Corona besmetting coronatestToch maar een Coronatest gedaan