Noor vertelt: mijn nieuwe trucjes

Hallootjes, daar ben ik weer. Tijd om je weer te vermaken met mijn alledaagse leven en ontwikkeling. Omdat iedereen zo met mij meeleeft uiteraard. Vandaag neem ik je mee in mijn nieuwe hobby en mijn nieuwe mijlpaal. Of mama er zo blij mee is, weet ik nog niet.

Mijn draaimolentje

Mocht je het niet meer zo goed herinneren, dan hierbij de kleine reminder: ik ben dol op mijn draaimolentje. En dan het liefste dat iemand anders het draait. Niet heel eventjes, maar gewoon voortdurend. Mama werd er een beetje gek van geloof ik. Volgens mij is ze daarom “vergeten” mijn molen mee te nemen op wintersport. Ik heb overal gezocht naar mijn lieve speeltje, maar tevergeefs. Nee, mama dacht dat een afbeelding ervan voldoende zou zijn. Zo ontwikkeld als ik ben heb ik haar meerdere keren gewezen op het molentje op de meegenomen foto, maar tevergeefs. Op een gegeven moment had ze met mij te doen denk ik, want ineens deed ze met haar handen het draaien van mijn molentje na en maakte ze er een muziekgeluidje bij. Toen had ik haar! Je begrijpt wel dat als ik wijs op mijn foto met het molentje, ze nu altijd het geluid moet maken. Sorry mam, ik leer nog steeds.

De riem

Mijn andere speelgoed is Toos. Dat is de naam die we hebben gegeven aan mijn traplift. Ik weet niet waarom, maar ik ben gewoon dolgelukkig met Toos. Ze heeft leuke knopjes waar ik voortdurend op wil drukken en de meerdere riemen vind ik hemels. De knopjes zijn helaas soort van gesneuveld, dus ben ik nu vooral gefocust op de riemen. Vooral het in en uitklikken van de gordel vind ik erg fascinerend. Ik heb langere tijd iedereen in mijn gezin zo ver gekregen dat ze de gesp inklikten en dat ik dan op het knopje kon drukken om het weer los te laten. Heerlijk spel! Helaas zijn mijn familie leden het al zat na 10 keer, dus moest ik weer wat nieuws bedenken. Ik heb dus een beetje geoefend en ik kan je berichten dat ik inmiddels zelf mijn gesp kan inklikken! Je moest eens weten hoe trots iedereen reageerde, dat ik dat gewoon uitgevogeld heb. Uiteraard heb ik ze het vol trots laten zien en het werd ontvangen met luid gejuich. Vreemd en stom genoeg ontvang ik een volledig tegenovergestelde reactie als ik dat in de auto wil laten zien. Dat snap ik niet. Thuis mag ik met mijn gordel spelen en in de auto hoor ik alleen maar “nee Noor, niet doen”. Dan gaan ze ineens stoppen onder het autorijden om mijn gesp er weer in te klikken en zo. Snap jij dat nog? Eerst blij zijn dat ik weer wat nieuws kan, maar vervolgens niet blij zijn als ik het in de praktijk toepas. Sorry mam, ik leer nog steeds.

Gerelateerde posts:

Musthave: Osmo Play Genius Starter Kit Van hoek naar hoek(bank) Zo houd je het spannend in de slaapkamer Spelenderwijs leren lezen: zo maakten mijn kinderen van letters een feestje