Our moment of fame

Het was mij toch het weekje wel zeg! Ik sta nog steeds na te genieten / hypen van afgelopen woensdag, vrijdag en zaterdag. Het is allemaal zo snel gegaan, dat ik het soms nog even beseffen moet. We stonden gewoon op de homepage van het AD! Net boven de drol op het bed en de doorgesneden vingertop van Johnny Depp (oftewel de rechtszaak tegen Amber Turd). Hoe dat nou zo kwam? Ik zal het je vertellen.

Soms moet je brutaal zijn

Mijn TikTok manager roept al tijden, dat niet alles aangereikt wordt en dat je eerst zelf initiatief moet nemen soms. “Ken je eigen kracht en waarde” zijn woorden die hij vaak tegen mij gezegd heeft. “Jouw verhaal doet er toe en mag verteld worden”. Maar ja, dan moet je ook wel eerst gezien worden. Soms moet je dan zelf de eerste zet doen. Dus had ik een berichtje gestuurd naar Omroep West: ” ik heb 65000 volgers op TikTok en vertel daar over ons gezinsleven met vier kinderen, waarvan eentje meervoudig beperkt. Willen jullie daar meer over weten?” Ik zag het gelezen vinkje verschijnen zonder dat er gereageerd kwam. Dat was weken geleden.

Toen zag ik van de week een dame van Facebook in het AD Westland staan, omdat zij een Facebook groep gestart was waar mensen elkaar konden helpen voedselverspilling tegen te gaan. Dat bracht mij op het idee om het AD Haagsche Courant een berichtje te sturen. Ik heb ze dinsdagavond exact hetzelfde gestuurd als wat ik naar de eerdere omroep verstuurd had. Dit was om 11u ‘s-avonds en ik zag dat ze het gelezen hadden. Ik vermoedde weer geen interesse.

Razend enthousiast

De volgende ochtend ontving ik toch een berichtje, dat ze inmiddels gekeken hadden op mijn TikTok én website aan er dolgraag aandacht aan wilden besteden. Of ze even mochten bellen. Daar zei ik geen nee tegen natuurlijk. Dus woensdagochtend had ik Sandra aan de telefoon. Het was een plezant gesprek zonder vragen. Ze wist voldoende zei ze. Vond het wel opmerkelijk, want de enige vraag die ik ontvangen had was of ik wel eens haat kreeg. Een uur later hing ze aan de telefoon. Het AD wilde het groots aanpakken, dus of die middag nog een fotograaf mocht langskomen. Want, het zou in de papieren zaterdageditie komen en op de website. Als een orkaan zijn we door het huis gegaan om het een beetje aan kant te maken. En om half 5 kwam de uiterst vriendelijke fotograaf. Alle kinderen werkten volledig mee aan de minishoot en het was oprecht erg gezellig.

De publicatie

Op vrijdag om iets over vijf is het interview online gegaan op de homepage van het AD en de Facebook pagina van het AD Haagsche Courant. Wel als premium, dus lezen was wat lastiger voor de snelle scroller. Vanaf dat moment was mijn telefoon voortdurend aan het zoomen. Bedrijven met wie ik eerder samengewerkt had, spotten mij. Trotse familieleden berichtten mij. Vrienden en vriendinnetjes stuurden mij appjes. Kortom, iedereen was apetrots. De zaterdag kwam de papieren versie van het AD Haagsche Courant uit. Pagina zeven werd volledig door ons in beslag genomen. Met echt zo’n mooi positief artikel. En zoals mijn zusje het zei: “ik hoor het jou exact zo zeggen.” Dus petje af voor Sandra die zo goed geluisterd heeft naar ons verhaal.

En nu?

Wat deze publiciteit nu gaat brengen? Werkelijk geen idee. We zien wel hoe het verder lopen gaat. Wat het heeft gebracht? Ik heb mailtjes ontvangen van ouders, die net in de medische molen gestart zijn met de vraag of ik tips voor ze heb. Berichtjes van mensen dat ze ze zich minder alleen voelen en soms ook beter begrepen. Berichtjes van volgers, dat ze het unieke aan zichzelf nu omarmen omdat ook zij er toe doen. En dat ze dat zo voelen door mijn TikToks. Als ik dit soort dingen ontvangen zit ik altijd even met ontroering te lezen. Bijzonder om te lezen wat een verschil wat simpele filmpjes kunnen maken. En stiekem wel ook trots op mijzelf dat wij dit bereikt hebben. Het hebben van een kind met beperkingen is geen schande. Weg met dat taboe en laten we een wereld maken van INCLUSIE!