De afgelopen tijd heb ik in tranen naar het nieuws gekeken. De ene aanslag volgt de andere op, president Trump lijkt met de minuut gekker (en gevaarlijker) te worden en meisjes kunnen blijkbaar niet meer veilig over straat. Vooral het laatste vind ik angstwekkend dichtbij komen. Natuurlijk was het vroeger net zo gevaarlijk om in het donker over straat te gaan. Althans, dat vertelden mijn ouders mij. Er waren bepaalde routes die wij niet in ons eentje naar huis mochten fietsen. Soms deed ik dat stiekem wel eens, maar dan zong ik gewoon erg luid dat ik niet interessant was voor verkrachters met de hoop dat ze het daadwerkelijk zou afschrikken. Ik ben gelukkig nog nooit lastig gevallen onderweg naar huis.

Dat kunnen Anne en Julie helaas niet zeggen. Twee prachtige meiden in de bloei van hun leven, wiens avond dramatisch en luguber eindigde. Zowel in Nederland als in België is men in shock over de gruwelijkheden die zich hebben afgespeeld. En in beide landen wordt er met de vinger naar de overheid gewezen. Aan die discussie doe ik niet mee, want niemand schiet daar wat mee op. Ik vind het erger dat het weer zo onveilig lijkt te zijn voor jongedames. Oké, dat is het altijd zo geweest maar tegenwoordig hoor je er meer over. Als moeder van drie dochters is het ook mijn angst dat het één van hun overkomt. Je zou haast weer een kuisheidsgordel overwegen.

Iedereen denkt altijd dat een kuisheidsgordel bedoeld was om de vrouw te behoeden voor overspel, maar wist je dat het ook vaak aangetrokken wordt voor bescherming tegen verkrachters onderweg? Als een dame met koets en al een lange tocht ging maken, deed zij ook een kuisheidsgordel aan. Je wist immers nooit wat je onderweg zou tegenkomen. Soms lijkt het me geen slecht idee om weer zoiets, maar dan een moderne versie, aan te bieden aan vrouwen. Jammer, dat het nodig moet zijn.

Gerelateerde posts:

peutermasturbatiePeutermasturbatie Dat zeg je toch niet tegen een kind! “Het tropenrooster gaat van kracht.” Hoe dan? Mag ik even?