Kleine meisjes worden groot

Mijn kleine meisje wordt alweer zo groot. In juli wordt ze gewoon al drie en ze begint steeds meer een meisje-meisje te worden. Ik zie haar nog steeds voor me als het lieve schattige baby’tje in haar Dirkje outfit en nu hebben we een klein divaatje gekregen. Maar wat geniet ik daar van!!!

Oké, het is in de ochtend soms wat minder leuk als Sanzilla haar duidelijke mening ventileert over de door mij voorgestelde kleding van die dag. Eigenlijk doe ik het pas goed als het iets roze bevat en ze er mee kan ronddraaien en dat het dan zwiert. Kortom, ze heeft in geen weken al meer een broek aangehad en ik heb jurkjes en rokjes moeten bijkopen. Ook de keuze welk jurkje of rokje verschilt met de dag, maar denk maar niet dat zij iets aan wil wat ik net uit de kast hebt gepakt. Nee, dan altijd keuze drie of vier. Vervolgens is het discussie over de schoenen. Mevrouw wil het liefst dagelijks haar slippers of crocs aan, maar met de regen vind ik dat een minder goed plan. Dit betekent tien minuten lang overtuigen/ discussiëren / duidelijk maken dat mama’s wil wet is voordat we naar beneden kunnen gaan. Eenmaal beneden start het haar-dilemma. Hoeveel staartjes en hoeveel speldjes wil Sanzilla die dag in? En welke speldjes mag mama er dan in doen? Juist, degenen die ik afschuwelijk vind.

Al het voorgaande is stiekem ook wel weer leuk. Als ik iets draag dat zij mooi vind zegt ze “mama mooi”. Ook kan ze nu zo oprecht blij zijn als ik met nieuwe speldjes of jurkjes thuis kom. Voor het aankleedritueel start staat ze wel eens naast me in de badkamer en wil ze ook crème en deo op. “Net zoals mama”, hoor ik dan en mijn hart smelt gelijk. Zo wil ze ook oorbellen net als haar mama, maar daar zal ze voorlopig nog even op moeten wachten wat ons betreft. Mijn kleine meisje wordt al veel te snel groot.