Home » Ouderschap » Zwangerschap en bevalling » Miskramen, Kinderwens en Zwangerschap » Helaas, een miskraam… Helaas, een miskraam… maart 15, 2016 Ik was zwanger. Ja, WAS! Vorige week bevestigde de gynaecoloog namelijk mijn vermoedens, dat de zwangerschap niet helemaal juist was. De dag daarna begon ik te bloeden met heftige krampen. Het was duidelijk, ik had een miskraam. Manlief en ik hebben samen besloten om het toch te delen met de buitenwereld. Juist omdat er altijd zo moeilijk over wordt gedaan. Ik was al een aantal weken zwanger toen ik een kleine bloeding had. Niets verontrustends op zich, maar de verloskundige dacht aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap dus moesten we voor de zekerheid toch naar het ziekenhuis. Daar werd gelijk een echo gedaan. We zagen dan wel geen vruchtje in de eileiders, maar ook in de baarmoeder was deze zorgwekkend afwezig. Voor mij was het toen al duidelijk. Helmaal toen mij de vervolgens de te lage hcg waarde werd doorgegeven. Het was het einde van mijn zwangerschap. Ik heb die dag heel erg hard en lang gehuild. Wat een verdriet! Het voelde oneerlijk, dat het ons weer overkwam. (Zo oud was ik nou toch ook weer niet?) We hadden dit kleintje graag in ons leven verwelkomd, maar het mocht wéér niet zo zijn. Één hele lange dag heeft dit intense verdriet geduurd en toen was ik klaar met het (hardop) huilen erom. Maar wat mis ik het idee van de kleine in mijn buik. Wat mis ik het uitkijken en aftellen naar de uitgerekende datum en zelfs naar de dikke buik. Ik mis het fantaseren over namen en zwijmelen naar nieuwe babykleertjes, ook al hebben we al genoeg. Het heeft een plekje gekregen, maar toch word ik nog steeds een tikkie verdrietig als ik naar zwangere buiken kijk of een pasgeborene zie. Gisteren had ik weer controle bij de gynaecoloog en in principe mogen we weer “aan de slag.” Over twee weken heb ik wel nog een nacontrole (iets met baarmoederslijmvlies), maar er is geen enkele reden waarom een volgende zwangerschap niet goed zou gaan verlopen. Nu maar hopen dat deze niet volgende al te lang op zich zal laten wachten. We zijn er helemaal klaar voor! Gerelateerde posts: Miskraam nummer 4 is een feit De uitslagen van de eerste bloedtest zijn binnen De eerste echo……zwanger? Voordelen van vroeg vertellen over de zwangerschap
Marjolein says: maart 15, 2016 at 8:30 pm Ik ken het gevoel! Heb er tussen mijn kinderen ook 2 gehad. Toevallig verschijnt daar a.s. donderdag een blog over… Het is vreselijk balen en K.T! Maar heb vertrouwen, het komt goed!
Wilmaaa says: maart 15, 2016 at 7:44 pm Lijkt me zo moeilijk, je bent er in je hoofd dan al zo mee bezig. Veel sterkte en ik hoop dat het je toch gauw gegund is 🙂
Ester says: maart 15, 2016 at 8:39 pm Dapper dat je hierover zo open schrijft. Ik wens je heel veel sterke in deze periode 🙁 xx
Jodi - liefthuis says: maart 15, 2016 at 8:43 pm Ooow nee wat een rot nieuws. Zo herkenbaar helaas. Knap dat je dit al zo snel deelt met ons. Je bent sterk en je mag verdrietig zijn om dit kindje. Je mag balen en boos zijn ook als je uitkijkt naar een snelle volgende zwangerschap.
Annette says: maart 15, 2016 at 9:04 pm Heftig hoor! Maar echt heel knap hoe jullie hiermee omgaan. Naast alle blije dingen in het leven is het ook goed om te praten over de verdrietige gebeurtenissen. Dikke knuffel voor jullie!!!
Sabine Mathilda says: maart 15, 2016 at 9:09 pm Veel sterkte en goed dat je het verteld!! Heb het zelf ook 6 keer moeten meemaken. Vond de openheid toen prettig omdat mensen om je heen dan toch rekening met je (vooral gevoelens) houden. Heb nu trouwens twee prachtige kids!!!
Charlotte says: maart 15, 2016 at 9:31 pm Heel veel sterkte! Hopelijk mag je snel weer fantaseren over namen en wegzwijmelen bij babykleertjes…
Ilona says: maart 15, 2016 at 9:34 pm Jeetje, wat heftig en wat naar. Ik heb het zelf gelukkig nooit meegemaakt. Dus nee, ik kan me totaal niet voorstellen hoe je je voelt. Goed dat je het deelt. Veel sterkte gewenst