Ik weet het, vier kinderen is eigenlijk niet meer van deze tijd. Het is best wel druk, duur en niet en praktisch. Denk alleen maar aan de grote auto, die je dan nodig hebt! Met al die stoeltjes kom je niet meer om een 7-zitter heen. En al die zwemlessen, playdates, verjaardagen en dergelijke gaan je ook niet in de koude kleren zitten. Toch kan ik het iedereen aanraden, want het is ook gewoon gezellig en een enorme hoeveelheid liefde. Maar dat het iets bijzonders is, heb ik wel gemerkt aan de opmerkingen het afgelopen jaar. Ik deel er een paar met je.

Was het gepland?

Persoonlijk begrijp ik deze vraag niet zo. Ik heb geen enkel kind gepland, want een zwangerschap is meestal niet te plannen. Althans, ik kon niet zeggen van te voren wanneer het raak zou zijn. Het werd ook wel eens verwoord met “ongelukje”. Dat vind ik altijd een lastige. In deze moderne tijd met tal van mogelijkheden qua anti-conceptie zou dat toch niet meer vaak moeten voorkomen. En ja, als je seks hebt, weet je dat er altijd een kans is dat er een baby’tje uit volgt. Dus pas als je net zoals Maria destijds onbevlekt zwanger raakt, kan je pas echt zeggen dat het een ongeplande en ongevraagde zwangerschap was. Toch? Verder is het geheel irrelevant om te weten of een kind bewust verwekt was of niet. De kleine is er nou eenmaal, dus hoe doet er verder niet toe.

Arme papa

Als je zwanger bent van je vierde, vindt men je moedig en een powermom. Alhoewel je ook af en toe blikken krijgt van “ben je gek geworden?”. Als je vertelt dat je weer een dochter krijgt, is steevast de reactie “arme papa”. Hoezo arme papa? Zo ver ik weet bepalen de mannen nog steeds het geslacht ;-). En waarom is het voor een vader zwaarder dan voor een moeder om samen te leven met vier dochters? Sterker nog, ik denk dat het andersom is. Meisjes keren toch meestal tegen hun moeder in de puberteit? En doorgaans zijn de papa’s de held van hun dochters. Mijn man vindt het in ieder geval geweldig om zoveel meisjes te hebben. Hij heeft er ook geen enkel probleem mee om tutu’s voor dansles voor ze te kopen in de winkel. Of hun eindeloze geklets aan te horen (tenzij hij nog geen koffie op heeft). Alleen de typische meisjes drama, dus liggen op de grond, vindt hij wat lastiger. Ik ook overigens. En vlechtjes maken, dat doet hij niet. Verder is hij echt een meisjespapa.

Lees ook: het leven met een glittergen

Gaan jullie door voor een jongen?

Het antwoord is simpel: hell no! Vier kinderen is meer dan genoeg. Bovendien word ik ook 40 dit jaar, dus vind mijzelf niet meer de leeftijd hebben om weer een zwangerschap te moeten doorgaan. En wat dacht je van de eerste weken na de bevalling? Die zijn best pittig en niet iets wat ik graag nog een keertje wil meemaken. Nee, vier dochters is voldoende. De jongen hoeft ook echt niet persé van ons. Die behoefte hebben we ook eigenlijk nooit gehad. Zowel jongen als meisje was welkom. Het was natuurlijk wel leuk geweest, maar nooit een diepe wens of iets dergelijks. En nu met vier meiden ben ik eigenlijk stiekem ook heel erg blij. Zeker als ik dan naar mijn lieve neefjes kijk, die niet stil kunnen zitten, ben ik happy met mijn kleurende en knutselende meisjes. Het is wel lekker rustig zo, voor zo ver dat kan met vier kinderen. Ik ben dus echt een girlsmom en heb zeker geen behoefte om door te gaan tot er een keer een jongen komt. Vind het ook bijzonder dat er mensen zijn die dat wel doen. Ik ga gewoon wachten op de kleinzoon!

Lees ook: Boeven zijn die dochters van mij

Gerelateerde posts:

“Mag de deur open blijven?” Ik ben zo’n moeder die….. Waar zijn mijn borsten gebleven? Seksistisch speelgoed? Wat overdrijven we weer