De wondere wereld van de banken (en boeven)

Wij hebben geen huis vol met mooie spulletjes en design items. Soms zou ik wel wat meer chique zijn, maar het is gewoon de tijd er nog niet voor. We hebben vier kinderen en twee jonge katten! En het liefst geen torenhoge inboedelpremie of meerdere waarschuwingsbrieven (ja, dat gebeurt als je teveel meldt). Dus wat doe je dan? Je gaat kijken waar je voor nu nog niet de hoofdprijs voor wil betalen. Bijvoorbeeld een goedkope bank. Ik neem je wel even mee in de tijdlijn van onze zitmeubelen.

Het oranje gevaar

Onze eerste bank toen we gingen samen wonen was een kleine oranje stoffen zitgeval. Eigenlijk was het niet meer dan een paar houten planken waar een stuk stof overheen gespannen was en vervolgens soort van voering in verwerkt was. En toch zat het nog best aardig. Het was in ieder geval een prima bankje voor de 12m2 woonkamer, die we destijds hadden. Ook hadden we toen een andere kat, die graag zich er achter schuil hield. Haar complete beharing leek aan de stof achter gelaten te zijn. Althans, zo zag het er uit toen we de bank verplaatsen voor een verhuizing. Arme knul die de bank met haar en al overnam. Voor onze nieuwe woning was het oranje gevaarte echt te klein.

Het gele geval

In ons aquarium, zoals ik onze vorige woning noemde, stonden de oude banken van mijn ouders. Deze waren, zoals je wel vermoeden zal, volledig geel. De bijpassende kussentje hadden wel meerdere kleuren waaronder blauw. We hadden een tweezitter en een driezitter. Aangezien we heel lief de banken gratis hadden gekregen, zal je mij nooit horen klagen. Maar ergens snapte ik wel waarom mijn ouders ze niet meer wilden. (grapje, ze gingen verhuizen). Het zitgenot was niet echt fantastisch meer. Het was dusdanig zacht, dat ik na mijn eerste bevalling liever op de grond zat dan op de bank. Je zakte er volledig in weg. Toch hebben we er een paar jaar nog van genoten en is het mee verhuisd naar onze huidige woning samen met onze hangmat.

De spijtelijke zitter

Toen kwam toch het moment dat we beter wilden zitten en zijn we heel dom naar een stunter gegaan. Vanuit mijn werk had ik beter moeten weten, maar gaf ze toch het voordeel van de twijfel. Je raadt het al, de banken werden beschadigd bij ons afgeleverd. Gelukkig was ik zo slim geweest om overal foto’s van te maken. En uiteindelijk, met beetje hulp van onze rechtsbijstand, hebben we een deel van de aankoop terug gekregen. Niet dat het veel uitmaakte, want echt top kwaliteit hadden we nog steeds niet. Het was duidelijk geen A-Meubel. Het nep leer was niet voor herhaling vatbaar. Zeker niet als het zomer was. Maar met kinderen was het wel weer praktisch, omdat het makkelijk schoon te maken was en ik van schade niet echt rouwig was. Wat dat betreft functioneerde het dus prima.

Chill plek

Drie jaar geleden werden we blij verrast met onze huidige bank. Een mooie grote leren hoekbank. Gekregen van vrienden van ons, omdat ze iets anders wilden. En hoewel het niet het model en type is dat ik zelf zou uitkiezen, zit het wel heerlijk en is het kids- en katproof. Bovendien kan ik er heerlijk op liggen. Een mama kan zich niets anders wensen. En de fancy nieuwe bank? Die komt vast ook nog wel. Maar pas als de kinderen fatsoenlijk leren eten en drinken zonder te knoeien en de peuter in ieder geval compleet zindelijk is. Tot die tijd kan ik heerlijk relaxen op mijn eigen chill plek. In mijn hoekje van de bank met mijn dekentje ;-).