De gehandicaptenparkeerkaart verlengen leek een dingetje te worden

Het is weer even een momentje bureaucratie hoor! Dat kan ik je natuurlijk niet ontnemen. Vandaag betreft het weer een gevalletje gehandicaptenkaart. Die gaat namelijk eind dit jaar verlopen. Ik dacht gewoon een keertje op tijd te zijn en deze alvast te laten verlengen. Je weet immers nooit hoe lang het duurt bij de gemeente. Verrassend genoeg had ik binnen enkele dagen al een e-mail binnen.

De gemeente is niet altijd scherp

De e-mail begon netjes, maar al snel viel het woord ‘herkeuring’. Say what? Een arts moest opnieuw bepalen of Noor nog steeds in aanmerking kwam voor de kaart. Eh ja, mijn kind loopt nog steeds niet, dat weet ik vrij zeker. En nee, het was ook niet gratis. 175 euro, om precies te zijn. Voor iets dat overduidelijk is. Dat geld kun je beter aan iets nuttigs besteden, zoals een nieuw paar schoenen die ze alsnog niet kan dragen, maar hé, het gaat om het principe.

Wat ik vooral niet snap: de gemeente weet dit allemaal. Ze hebben zelfs vorig jaar nog een traplift voor ons geregeld. Ze kennen Noor, ze kennen onze situatie. Maar ja, afdelingen communiceren niet met elkaar.

Een cursusje begrip tonen is soms broodnodig

Onze topper bij de gemeente

Gelukkig hebben wij een hele fijne WMO-consulent, die ik te allen tijden kan bellen met dit soort geneuzel. Hij was er net zo verbaasd over als ik. “Natuurlijk is er geen keuring nodig. Noor is volledig bekend bij ons. Ik neem wel even contact met de betreffende afdeling op”.

Tien minuten later werd ik weer gebeld. De vorige arts had blijkbaar een herkeuring aanbevolen omdat dochterlief wellicht wel meters zou maken inmiddels. De dame van de afdeling had het klakkeloos overgenomen zonder even verder in het systeem te kijken. Voor zover ze dat kon zien uiteraard. Maar ja, ze had natuurlijk ook even kunnen bellen. Gelukkig kon, op expertise en advies van onze WMO-consulent, de verlenging ook zonder keuring van een arts afgegeven worden. Dat scheelt toch weer een hoop centjes! Nu nog de bevestiging binnen krijgen en dan ben ik helemaal gerust.

Maar zo zie je maar weer, soms even er achteraan bellen naar de juiste personen kan heel veel verschil maken. Dan niet naar het algemene nummer, maar probeer die ene persoon te pakken die wél verstand van zaken heeft. Soms is dat de enige manier om een wirwar aan onlogica te ontwarren. En al helemaal als het gaat om dingen die eigenlijk gewoon logisch zouden moeten zijn.