Gastblog oma: jarige Veerle

Veerle zou drie worden en mijn dochter beloofde haar om de verjaardag uitbundig te gaan vieren.  Dat hield in dat wij als oma en opa een dag van tevoren zouden komen oppassen, om daarna te blijven slapen om op tijd bij het verjaardagsontbijt aanwezig te kunnen zijn. De avond voor haar verjaardag gingen wij met hun hele gezinnetje uit eten. Een waar feestje, boven onze gereserveerde tafel hingen de slingers al klaar, de beide dametjes kregen een prachtig schietijsje cadeau, er was een uitgebreide speelhoek waar alle aanwezige kroost elkaar bevocht in het kader van speelgoedjepik en huisjesopeisrechten. En Veerle bleef alsmaar stralen. Ze zou de volgende dag JARIG zijn! Toen bij het toetje een paar meisjes van de bediening speciaal voor haar brandende sterretjes kwamen brengen en het bekende verjaardagsliedje erbij zongen, kon haar geluk niet meer op. JARIG, JARIG, JARIG! ’s Avonds om half twaalf ontdekte haar vader dat we nog geen traktatie hadden voor dansles de volgende dag. Dus terwijl mijn dochter en hij ballonnen opbliezen en slingers ophingen en mijn echtgenoot de wereldpolitiek  aan het bestuderen was op zijn laptop, ging ik aan de slag met het leuk in cellofaan inpakken van kleine boekjes boven op een mandarijn, vastgeknoopt met een gekleurd bloemistenlintje. Een rotklus. Ik merkte dat ik motorisch niet meer zo handig was als vroeger, maar uiteindelijk zag het resultaat er best goed uit, vond ik.

De volgende morgen werden wij wakker van mijn dochters stem. ‘Ga maar kijken of oma en opa al wakker zijn!’ We hoorden lichte voetstapjes op de trap naar onze kamer. Het was inmiddels al acht uur, dus de hoogste tijd voor de jarige om aan haar grote dag te beginnen! De deur ging voorzichtig op een kier open en haar blauwe ogen tuurden naar binnen. Onze blikken kruisten elkaar. Ze stortte zich naar binnen en sprong boven op mijn echtgenoot, liet zich doorglijden naar mijn kant. ‘Oma, je bent wakker!’ Ik sloeg het dekbed wat terug en ze kroop er tevreden onder, dicht tegen ons aangeschurkt, de duim in haar mond.  ‘Ik ben jarig,’ mompelde ze voor zich uit, want mijn echtgenoot deed net of hij nog sliep. ‘Echt waar?’ vroeg ik zacht terug. Ze knikte stralend. Echt waar, oma, naar deze dag heb ik al een paar weken uitgekeken en nu is het eindelijk zover! Toch moest ze nog even wachten tot we allemaal beneden voor haar klaarstonden om te gaan zingen.

Sanne had boven uitgebreid gekeken hoe ik me ging aankleden en knikte voldaan toen ze me mijn bh zag aandoen. ‘Oma, ik heb je blote borsten gezien,’ meldde ze me. ‘En nu heb ik ze weer verstopt,’ was mijn reactie. ‘Dat doet mama ook,’ antwoordde ze. We waren het er allebei over eens dat zij dat nog niet hoefde te doen en daarna ging ze naar beneden om haar moeder te vertellen dat ik bijna klaar was met aankleden. En als extra informatie dat ze mijn borsten had gezien.

Veerle straalde, toen ze de slingers zag. Dat was ook het eerste wat ze ademloos kon uitbrengen: ‘SLINGERS!’ De hele dag liep ze als de meest happy jarige jop ever after rond, nam alle cadeautjes als een ware vorstin in ontvangst, glom van geluk bij haar ELMO-taart-met-kaarsje-en-verjaardagslied en ging zonder huilen, moe en heel voldaan, ’s avonds naar bed. Wat een verjaardag! En wat voelde ik me gelukkig dat ik dit allemaal had mogen meemaken!

Lees ook: de wielen van de bus