En toen was ik eens oma

Ik ben oma geworden! Althans, dat is wat ik voortdurend tegen wie het maar horen wil roep. Gisteren ben ik verblijd met vier prachtige kleinkinderen. Nou ja, kleinkittens eigenlijk. Onze kat Luna is namelijk moeder geworden.

Het was gepland

Dezelfde vraag kreeg ik toen ik zwanger was van onze vierde: was het een ongelukje? (Blijft nog steeds een vreemde vraag om te stellen). Bij Luna was het deels zo. Ik was haar namelijk vergeten de kattenpil te geven. Ja, dat bestaat echt. Één pil tekort en mevrouw was gelijk drachtig. Ik heb het gelijk ook maar geaccepteerd, want de enige reden dat ze aan de pil zat was omdat ze niet bevallen mocht tijdens onze vakantie. Dat is helemaal goed uitgekomen. Alleen de herfstvakantie is nog een dingetje.

De bevalling

Luna was eigenlijk sinds zondag al een beetje aan het zeuren, maar gisteren spande ze de kroon. Alleen maar mauwen en om aandacht vragen. Aangezien ze voortdurend bij de buren de bakjes leeg vrat, hadden we haar al een paar dagen binnen gehouden. Ze probeerde vaak genoeg te ontsnappen met gevaar voor eigen leven. Dus als de deur open ging hield ik haar vaak gewoon vast. Zo ook gisteren.

Ik dacht dat ze weer naar buiten wilde glippen, maar ik werd gesommeerd om met haar mee te gaan. Terwijl ze naar boven liep keek ze voortdurend achterom of ik haar nog volgde. Vervolgens is ze in mijn kledingkast gaan liggen waar ik haar hoekje had klaar gemaakt (voorspellende blik). Het werd mij vrij snel duidelijk dat het ging gebeuren. Haar ademhaling was anders, haar buik zag ik samentrekken en ze zat gefixeerd naar mij te kijken. Ik ben maar bemoedigende dingen gaan zeggen zoals “je kan dit” en “je doet het zo goed” om maar iets van nut te voelen. Ik ben echt maar een halve minuut naar beneden geweest om de deur voor de oudste open te doen en toen was het al gedaan. De eerste kitten was al geboren en werd schoon gelikt door mams. Binnen twee uur tijd werden de drie broertjes en / of zusjes geboren.

Bijzonder om te zien

Luna heeft haar bevalling zonder enige miauw doorstaan. Bijzonder om te ervaren hoe natuurlijk het allemaal is en verlopen kan. De kittens, die in een soort natte vlies naar buiten glijden. De navelstreng doorbijten, de moederkoek opeten en dat soort ranzige dingen. En die piepkleine kittens dan, die nog soort van kale pootjes hebben. Die met de oogjes nog dicht zijn op zoek naar hun melkvoorziening bij mama. En kleine miauwtjes voortbrengen. Te snoezig!!!

Wat nu?

Tja, deze oma weet ook nog niet helemaal hoe het werkt. Ik weet alleen dat ik deze week elke dag de kittens moet wegen en dat ze met 6 weken voor het eerst naar de dierenarts zullen gaan. En dat we nu dus op zoek moeten naar baasjes voor ze. Maar dat komt allemaal nog wel. Nu eerst genieten van deze mini wondertjes!