De luizenmoeder in het echte leven: de surprise

Vorige week ging de aflevering van de Luizenmoeder over Sinterklaas. Een gewaagd onderwerp, want het levert altijd wel een flinke discussie op. Ik vond het dat ze het goed en realistisch en uiteraard hilarisch aangepakt hadden. Alhoewel ik het ook wel een beetje vreemd vond om de Sinterklaas feestelijkheden in februari al op tv te zien. Waar ik eigenlijk het meest verbaasd over was, was het hele gebeuren rondom de suprises. Ik kon me niet voorstellen dat zoiets zou kunnen gebeuren.

Het was nog geen vijf minuten later, dat ik een berichtje van een vriendinnetje ontving. Op haar school had dat hele surprise fiasco zich daadwerkelijk afgespeeld.  Er was een moeder, die vond dat haar kind tekort gedaan werd en er een gigantisch probleem van had gemaakt. Met de grootste verbazing hoorde ik het aan. Kon het echt zo zijn dat ouders zich overal wilde mee bemoeien dat zelfs de sinterklaassurprises overgenomen werden? Als kind had ik dat overigens wel prima gevonden hoor, als ik het zelf niet had hoeven te doen. Vreemd genoeg had mijn moeder er helaas nooit zo’n zin in om vier verschillende surprises in elkaar te flansen. Flauw hè? Ze heeft ze wel gemaakt toen we nog in de kleuterklas zaten en elke ouder dat moest doen voor zijn of haar kind. Maar vanaf het moment dat er lootjes getrokken worden en het idee was dat de kinderen het zelf gingen maken, heeft mijn moeder zich er niet meer mee bemoeid. En ja, het kwam soms voor dat een kind zich onderbedeeld voelde en sommige surprises waren duidelijk mooier dan andere. Maar ik ken geen enkele ouder die daarom de drang voelde om in te grijpen.

Overigens herinner ik me de eerste keer lootjes trekken maar al te goed. In tegenstelling tot in groep 3 van de Luizenmoeder, gebeurde het op mijn school voor het eerst in groep 5. De juf kondigde het in het kringgesprek aan met de woorden “inmiddels weet iedereen dat Sinterklaas niet bestaat”. Ik weet nog zo goed hoe het meisje tegenover mij wit weg trok in haar gezicht, op sprong en luid snikkend de klas uit rende. Helemaal naar huis. Ik geloof dat haar moeder behoorlijk wat uit te leggen had. Als ik aan lootjes trekken denk, moet ik dan ook altijd aan mijn klasgenootje van toen denken.