Hoe een ANWB tolbadge kopen een heel gedoe werd

Afgelopen week was ik gezellig een dagje bij mijn ouders in Wageningen. Ik kon werken en de kinderen konden lekker zwemmen. Het weer was er goed genoeg voor en met een verwarmd zwembad zit je altijd wel goed. Op een gegeven moment hadden we het over de naderende vakanties en dan met name ook over de tolwegen in Italië en Frankrijk. Oh ja, bedacht ik mij ineens, ik zou nog een tolbadge aanschaffen! Totaal vergeten in alle hectiek. Mijn zus overigens ook. Dus gingen we online op zoek naar de tolbadge. Dit is vrij eenvoudig verkrijgbaar, maar het probleem was voor ons de levertijd. Het zou hoogstwaarschijnlijk niet op tijd binnen zijn. Dus belden we de ANWB.

Een run op de badges

Ik kan niet anders zeggen dan dat de dames van de servicelijn van de ANWB zeer geduldig met mijn zus en mij zijn geweest. We hebben meerdere keren gebeld met elke keer nieuwe vragen. Zou het op tijd geleverd kunnen worden? Nee, waarschijnlijk niet. Konden we het in Ede bij de ANWB winkel ophalen? Nee, die had geen voorraad meer. Den Haag wel bleek, maar ze konden niet garanderen dat het er zaterdag ook nog zou zijn. Iedereen wilde er eentje nu hebben. Meer mensen dus die niet zo “op tijd” waren als wij. Arnhem leek ook uitverkocht. Gelukkig bleek er in Arnhem nog een vestiging te zijn, die wel voorraad had. Daar konden we dus nog naar toe. Mijn zwager had ergens gelezen dat je een kentekenbewijs moest meenemen bij het ophalen van de tolbadge. Die had ik uiteraard niet mee, dus we checkten nog of dat nodig was. “Nee, alleen een fysiek legitimatiebewijs is nodig voor de registratie”. Nou heb ik altijd mijn rijbewijs mee, dus we sprongen in de auto en sjeesden naar Arnhem.

Een teleurstellend tripje

Drie kwartier later stonden we in de ANWB winkel in een winkelcentrum van Arnhem. De vrouw achter de balie zag er ietwat vermoeid uit, maar het was dan ook druk. De jongen bij de schappen vroegen we waar de tolbadges verkocht worden. Zijn eerste vraag was of we een legitimatie en een bankpas meehadden. Bankpas? Nee, maar we konden wel inzage geven in onze rekeningen als het gaat om de naam koppeling. De dame achter de balie dacht er anders over. “Nee, alleen met een fysieke bankpas kunnen we u verder helpen”. Ik vertelde haar dat we ruim een half uur gereden hadden, de ANWB dames die ik aan de lijn had gehad dit niet gemeld hadden en dat ik haar rustig mijn app wilde laten zien. Mevrouw was onvermurwbaar. Inmiddels werd ik steeds meer sago uiteraard. Ik belde de ANWB weer om het nogmaals na te vragen en gingen het uitzoeken voor mij.

Klantenservice?

De mevrouw van de balie was inmiddels door de winkel aan het lopen. Ik hield haar aan om te vragen waar de regel van de bankpas stond, zodat de ANWB lijn het daar kon nazoeken. Haar antwoord? “Het is een algemene regel”. De jurist in mij werd gelijk wakker. En waar staat deze algemene regel dan? “Dat is wat wij onderling hebben afgesproken”. Toen brak mijn klomp. Daar kan je als consument toch niets mee. Ik wilde haar nog een vraag stellen, maar ze zei gelijk dat ze niet meer met mij in gesprek wilde gaan. Ik riep toen hiel hard door de winkel dat de klantenservice ver te zoeken was. Ik weet het, not my finest moment, maar ik was er zo klaar mee. Nog steeds met de ANWB aan de lijn, verlieten we de winkel.

We waren net bij de Zeeman toen ik weer iemand aan de lijn kreeg. De dames van de ANWB Ede, met wie ik blijkbaar aan het bellen was (top dames overigens), hadden met de helpdesk gebeld om het na te vragen. En wat denk je? Ik had gelijk! Een fysieke bankpas was niet nodig om een tolbadge aan te schaffen. We konden zeggen dat Chantal (gefingeerde naam) van de helpdesk beschikbaar was voor verdere informatie. Dus ik sleurde mijn zus uit de Zeeman weg en we liepen terug naar de winkel. De mevrouw van de balie zag ons al aankomen en zuchtte zichtbaar.

Aanhouders winnen?

Ik ging voor de dame staan, keek haar diep in de ogen aan en zei dat ik er niet op uit was om ruzie te maken. Ik vervolgde met dat ik inmiddels bevestigd had gekregen dat een fysieke bankpas niet nodig was en dat ze bij twijfel Chantal mocht bellen. Ik was helemaal voorbereid op een “daar heb ik geen boodschap aan” of “ik houd mij aan de mij bekende regels”, maar werd verrast met de vraag of ik mijn legitimatie wel mee had. Tien minuten later liepen we de ANWB winkel uit met de tolbadges in onze hand. Ze kende Chantal van de helpdesk blijkbaar.

Wat zou jij doen?

De dames van de ANWB uit Ede heb ik nog even teruggebeld om ze te bedanken voor hun hulp. Zij hebben echt hun best voor ons gedaan! Thuis hebben we uiteraard het hele verhaal aan onze ouders verteld. Mijn vader vindt dat we een klacht moeten indienen over de dame van de balie in Arnhem over hoe ze ons behandeld heeft. Ik weet het niet. Ze heeft een soort van sorry gezegd nadat ik mijn excuses had aangeboden voor mijn wijze van reageren, maar dat voelde vooral plichtmatig. Haar klantenservice was gewoon even ver te zoeken die dag, maar dat soort dagen hebben we allemaal wel eens toch? Moet ik haar dan achteraf daar nogmaals op wijzen? Ik weet het niet. Wat zou jij doen?

Gerelateerde posts:

De zomer en legionella besmettingen, wat is het verband? Indoor speeltuin KidZcity, ja of nee? Ons weekendje Landal Coldenhove Thuiswerken vind ik helemaal prima