Jullie kennen me inmiddels vast een beetje door al die verhalen van mijn moeder, maar toch wilde ik mezelf ook even voorstellen. Ik ben dus Noor met als tweede naam Fransje. Ik ben vernoemd naar mijn beide opa’s Frans en mijn oudtante Fransje. Mijn oom vindt dat ik ook een beetje naar hem vernoemt ben en omwille van de familierelatie laat ik hem in die waan. Vandaag exact een maand geleden ben ik ter wereld gekomen. Wat mij betreft had het wat later gemogen, ik vermaakte me nog prima, maar mama was er klaar mee. En tja, als ze dan je warme water laten weglopen, dan kom je er vanzelf wel uit. Ik heb er wel nog voor gezorgd dat mijn lieve mamaatje het goed gevoeld heeft dat ik eigenlijk nog wilde blijven zitten.

Inmiddels ben ik dus al een paar weken op deze koude en natte plek. Mijn zussen zijn geboren toen de zon scheen en ik kom ter wereld tussen hagelbuien en nachtvorst. En dan ook nog eens op vrijdag de dertiende! Het is maar goed dus dat ik zo’n ontzettend leuk kind ben. Alhoewel mijn ouders genoeg zorgen hebben gehad over mij. Over mijn oortjes en mijn huidje heb je al gehoord, maar wist je dat ik ook een herkauwer ben? Het schijnt een vorm van reflux te zijn als je eten elke keer weer omhoog komt en je het dan weer doorslikt. Af en toe gooi ik het er gewoon uit hoor! Zo houd ik mijn ouders alert dat ik overeind gehouden moet worden na een voeding. En dat dan het liefst een uur lang en in mama’s armen. Als het kon zou ik de hele dag door bij mama willen zijn. Tot gisteravond lukte dat aardig en mocht ik ‘s-nachts ook heel dicht bij haar zijn. Nu heeft ze het in haar hoofd gehaald mij in mijn eigen bedje te leggen als zij gaat slapen. Weet je hoe alleen en koud dat is? Ik denk dat ik maar wraak ga nemen door vannacht vaker wakker te worden. Hopelijk krijg ik dan wel elke keer melk, want daar ben ik toch zo dol op. Zodra ik mijn ogen open heb, ga ik op zoek naar de voorgevel van mijn mams voor het witte vloeibare goud. Ik kan er werkelijk geen genoeg van krijgen. Soms drink ik ook misschien iets meer dan goed voor me is, maar al het overbodige geef ik dan gewoon terug aan mijn moeder. Het liefst als ik net schone kleertjes aan heb. Timing is wat dat betreft alles. Het is zoals even goed poepen als je net een schone luier aan hebt of tijdens het wisselen en dan vooral als er geen luier onder je ligt. Deze kunst beheers ik inmiddels perfect. Mama wast wel weer, toch?

Al met al ben ik dus een zeer blije baby. Ik verheug me op wat het leven me brengen gaat en neem je graag mee op dit avontuur. Tot snel dus!

 

 

Gerelateerde posts:

Gastblog Nano: Ik lastig? Hoezo? Gastblog Noor: met het hele gezin naar het consultatiebureau (arme mama) Gastblog Noor: even mama scherp houden Gastblog Noor: een update over mijn ontwikkeling