Vaak krijg ik de vraag of manlief en ik getrouwd zijn. Nee, dat zijn we dus niet. Inderdaad, ik heb twee bastaardjes op de wereld gezet. En ik ben trots op ze!!! Willen we dan niet trouwen? Tja, dat weten we eigenlijk niet. Aan de ene kant zegt het sprookjeskind in mij “ja”, maar mijn oudere ik zegt dan weer “nee”. Manlief is al net zo wispelturig.

Waarom zou ik eigenlijk trouwen?

  • Niet om mezelf aan manlief te binden. Het lijkt mij, dat het samen kinderen hebben, meer bindt dan een huwelijkspapiertje.
  • Niet om de jurk. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ruim € 1.000 neer te leggen voor een jurk, dat ik slechts één dag zal dragen. Nu hoorde ik laatst, dat je deze ook kunt huren, dus misschien is dat een optie mocht het ooit zover zijn.
  • Niet om zijn achternaam. De mijne is gewoon veel mooier (sorry schoonfamilie). De enige reden waarom ik zijn achternaam zou willen, is om hetzelfde te heten als de Muppets
  • Niet om de ringen. Het lijkt mijzelf wel leuk om een trouwring te dragen, maar ik weet dat manlief dat niet zal doen. Tja, dan ga ik dat uiteraard ook niet doen.
  • Niet om het feestje. Geloof me, ik houd wel van een feestje. Maar als je het woord bruiloft erbij zegt, wordt het gelijk 3x zo duur. Dan kan je beter om geen reden een feestje geven. Bovendien hoorde ik vandaag weer een verhaal van iemand, die serieus na 15 dagen weer gescheiden was. Ze wist dat ze niet verder met hem wilde, maar wilde het feestje nog meemaken.
  • Niet om het juridische. Wij hebben alles waterdicht dichtgetimmerd bij de notaris, dus dat is geen reden om in het huwelijksbootje te stappen.
  • Niet omdat het nou eenmaal zo hoort na ruim tien jaar. Van dat soort cliché’s houden wij niet en doen we niet aan.
0701162

Misschien ooit…

Er is dus geen enkele reden voor mij om ooit het jawoord te zeggen. En toch zou ik het ergens best wel willen. Gek hè? Het lijkt me heerlijk om het over mijn echtgenoot te hebben. Of dat hij het over zijn vrouw heeft in plaats van dat eeuwige vriendin. Maar zijn knieën functioneren niet. Het lukt hem niet om door zijn benen te zakken en op één knie te gaan. Hij heeft mij ooit gezegd, dat ik dat moment hem ook niet ontnemen mag. Ik kan niet hem dus ten huwelijk vragen. Kortom, ik blijf maar braaf wachten en mezelf genoeg redenen geven waarom trouwen niet noodzakelijk is. En ik blijf ook stiekem een klein beetje hopen…..

Altijd er aan blijven werken

Mijn vader heeft ooit tijdens een speech voor een bruidspaar gezegd dat een huwelijk niet betekent dat je niet meer moeite voor elkaar hoeft te doen. Het is elke dag weer aandacht aan je partner en communiceren. Als er kinderen bijkomen schiet dat er nog wel eens bij in. Een APK voor je relatie zo nu en dan kan best verfrissend zijn. Je hoeft niet in een clinch met elkaar te liggen om in relatietherapie te gaan. Soms is het gewoon fijn om even weer op dezelfde lijn te komen en eens heerlijk in gesprek te gaan. Eerlijk waar, een periodieke APK voor je relatie is niets mis mee!

Lees ook: de mediator

Gerelateerde posts:

Default ThumbnailDe (onbekende) feiten van erkenning van de baby Zo regel je je kinderopvangtoeslag vanaf het begin goed Waarom groepsappen eigenlijk verschrikkelijk zijn naar school brengenHet leed dat naar school brengen heet