Vandaag is dan toch echt mijn uitgerekende datum. Ze zou nu gewoon moeten komen. Immers is het ook exact 38 weken geleden dat ze verwerkt is. Ik weet nog goed dat het een zondagavond was. Misschien wacht ze wel tot hetzelfde tijdstip? Prima, dan is het vannacht nog gedaan. Anders weet ik geen goede reden waarom ze nog perse binnen wil blijven. Haar ouders en zussen staan te popelen om haar te ontmoeten. En volgens mij de omgeving ook, want ik krijg voortdurend berichtjes met de vraag of “er al iets gaande is”. Dus bij deze het antwoord voor iedereen.

Nee, ik ben nog niet aan het bevallen. Als dat wel zo zou zijn, zou ik ook niet meer reageren op berichtjes. De kleine dame komt vanzelf binnenkort een keertje en dan zal ik echt heel snel de hele wereld inlichten. Geloof me, ik ben er echt klaar mee, dus het goede nieuws wordt snel genoeg verspreid. Ik voel me op zich verder wel goed. Heb veel harde buiken, maar niets dat doorzet. En ik slaap bar slecht door het om het uur moeten plassen. Ik denk dat zelfs nachtvoedingen mij meer slaap zouden bieden dan dat ik nu krijg. Verder heb ik sinds kort een immens ochtendhumeur en raad dus iedereen aan mij dan niet te benaderen. Vraag maar aan manlief. En nee, we zijn nog niet eens klaar met het kamertje voor de kleine. Erg he? Ze komt toch eerst bij ons op de kamer te liggen, dus daar maak ik mij nou echt niet druk over. De interne verhuizing zal hooguit een paar uur in beslag nemen en dat kan manlief ook wel zonder mij.

Komende week heb ik nog een bezoekje aan de gynaecoloog, waarvan ik hoop dat het daarmee gedaan is, en er is een datum geprikt om mijn vliezen te breken. Het einde is dus sowieso in zicht. Binnenkort dus een leuk artikel met allemaal foto’s van de kleine dame. Ik kijk er nu al naar uit!

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Gerelateerde posts:

Wondertjes kunnen gebeuren! De check-up na de miskraam Een controle van mijn ongewone zwangerschapskwaal geboortekaartjesIs een geboortekaartje nog van deze tijd?