Het was weer een bewogen weekje. Als je in mijn Instagram volgt, weet je dat Sofieke en ik een nachtje in het ziekenhuis hebben doorgebracht. Ik zette vrijdag een foto online met de tekst dat we weer naar huis mochten. Naïef genoeg heb ik er niet aan gedacht dat dat veel vragen bij mensen zou oproepen. Ik kreeg dan ook ineens veel bezorgde appjes. Omdat ik nog niet iedereen heb beantwoord en niemand meer ongerust wil maken, hierbij de uitleg waarom we in het ziekenhuis waren.

Ze had koorts

Donderdag overdag vond ik Sofieke wat minder happy er uit zien. Ze leek zich niet helemaal lekker te voelen. Verder was ze behoorlijk snotterig. Haar oogje was ook ietwat smerig, maar dat was eigenlijk al langer zo. Een virusje dacht ik, dus er gingen geen alarmbellen rinkelen. Die avond voelde ik echter, dat ze toch wel wat warmer was geworden dus even temperaturen. En ja hoor, 38.1. Niets zorgwekkend, maar ik wist dat ik dan wel de huisarts moest bellen. Immers, koorts bij kinderen onder de drie maanden betekent altijd contact opnemen. En uiteraard mochten we gelijk naar de eerste hulp voor controle. Dit uiteraard ook vanwege haar voorgeschiedenis. Zekerheidshalve, en inmiddels uit ervaring, heb ik gelijk maar slaapspullen ingepakt. En ja hoor, na ruim drie uur op de eerste hulp werd er medegedeeld dat we mochten blijven. Uit voorzorg.

De nacht

Ze wilden Sofieke een nachtje observeren. Ook werd er bloed afgenomen om te kijken of er een ontsteking of bacterie de koorts veroorzaakte. Zelfs het snot werd op kweek gezet. Ik dacht even vanwege de corona, maar het schijnt protocol te zijn. Voor de observatie werd ze weer aan de monitor gelegd. Dat was wel even slikken, want het bracht een hoop herinneringen naar boven. Blijkbaar ook bij Sofieke, want elke keer als ik haar in het bedje legde raakte ze volledig in paniek. Ze keek echt heel angstig uit haar oogjes. Tot half drie ‘s-nachts hebben we het geprobeerd tot uiteindelijk de verpleging maar een stoel haalde waar we samen in geslapen hebben. Vier uurtjes dan, want toen wilde mevrouw weer eten. Ik kan je vertellen dat ik niet heel fijn gerust heb, maar alles beter dan die paniek die ik zag bij haar.

Lees ook: de post pregnancy tag

De diagnose?

Waarschijnlijk was mijn eigen diagnose juist en was het een virusje, dat de koorts had veroorzaakt. Gelukkig was haar temperatuur vrijdag weer normaal. De nacht was ze ook zonder dipjes in haar saturatie of onregelmatigheden in de hartslag doorgekomen. Dat en onze ervaring maakte dat er geen reden was om nog langer te moeten blijven. Wel moesten we gelijk weer terugkomen als ze weer koorts zou krijgen of benauwd eruit zag. Laagdrempelig contact opnemen was de boodschap. Met de belofte niet te lang te zullen wachten, mochten we die middag het ziekenhuis verlaten.

Kortom, niets ernstigs aan de hand. En dank voor jullie lieve berichtjes.

Lees ook: de eerste gastblog van Sofieke

Gerelateerde posts:

En toen was ik geopereerd afgelopen maandag Waarom wij afgelopen weekend in het ziekenhuis lagen Dertig weken zwanger en weer in het ziekenhuis Het Corona virus bij ons thuis