Afgelopen week werd ik op een artikel geattendeerd in de Volkskrant. Het betrof een interview met Beatrijs Smulders, de verloskundige uit Amsterdam. Eerlijk waar, maar al mijn nekharen stonden overeind na het lezen ervan. Het zal je vast niet ontgaan zijn dat er een plan is, dat gynaecologen en verloskundigen een budget moeten delen. Mevrouw Smulders is daar niet alleen op tegen, maar is ook nog eens groot voorstander van thuisbevallingen. Het liefst ook met pijn.

Zij stelt als eerste dat thuisbevallingen veiliger zouden zijn dan ziekenhuisbevallingen. Eh ja, want menig slaapkamer kan in een oogwenk in een operatiekamer veranderd worden. En vergeet niet dat er minder kans is op bloedingen in je eigen vertrouwde omgeving. Het is alsof je baarmoeder zegt: “het is goed en vertrouwd hier,  er is geen noodzaak om gek te doen”. Volgens mij eindigt 40% van de thuisbevallingen alsnog in het ziekenhuis. Ik zou in ieder geval beide keren vervoerd zijn geweest als ik thuis was gebleven. Begrijp me niet verkeerd, als vrouwen thuis willen bevallen is dat hun recht en een prima keuze. Ik erger me alleen mateloos aan de stelling dat het veiliger zou zijn. Is dat wel zo?

Vervolgens begint mevrouw Smulders over pijnbestrijding. Mevrouw Smulders vindt dat het nog te veel en / of te makkelijk gegeven wordt. Zou dat zijn, omdat zij als verloskundige dan aan de kant wordt gezet? Is het een vorm van jaloezie? Vervolgens stelt ze min of meer dat voor de binding tussen moeder en kind het belangrijk is, dat de aanstaande mama pijn lijdt. Het zou namelijk de moedergevoelens ontwikkelen en de hechting op gang helpen. Betekent dit dan ook, dat als je niet geleden hebt je band met je kind minder is? Dus al die kindjes geboren via een keizersnede hebben een mindere band met hun moeder dan de kindjes geboren op reguliere wijze? Ik vind dat eigenlijk een gemene gedachte.

Haar hele betoog komt er op neer, dat met het voorstel van Schippers er te snel overgestapt zou worden naar de gynaecologen en het ten koste zou gaan van de verloskunde. Mijn beide zwangerschappen zijn uiteindelijk medisch geworden, maar de verloskundige heeft mij de hele zwangerschap begeleid. Naar mijn weten, en ook als ik zie hoe er geschakeld werd ten tijde van mijn miskramen, is er een prima samenwerking tussen de gynaecologen en de verloskundigen. Althans, in mijn omgeving. Had ik ooit getwijfeld over een thuisbevalling heeft mevrouw Smulders met haar uitspraken die twijfel volledig weggenomen. Sterker nog, door haar stellingen ga ik haast negatief denken over verloskundigen in het algemeen. Het lijkt me toch dat dat niet de bedoeling is.

Mevrouw Smulders, het is tijd u terug te trekken als boegbeeld (serieus?) en het stokje over te geven aan de jongere generatie. U mag nu van uw wel verdiende pensioen gaan genieten.

Mocht je nou net als ik de voorkeur hebben voor een ziekenhuisbevalling, vergeet dan niet even je zorgverzekering te checken om niet achteraf met onnodige kosten geconfronteerd te worden. Als je huidige verzekeraar onvoldoende dekking biedt, maak dan een zorgverzekering vergelijking om jouw ideale verzekeraar te kiezen.

Gerelateerde posts:

Wat vrouwen wél zouden moeten onderhouden voor een bevalling Het verhaal van vrijdag de dertiende gebroken vliezenMijn vliezen braken tijdens mijn babyshower matrasbeschermer waterdicht2 redenen waarom een matrasbeschermer altijd nodig is