Het lijkt nog ver van ons weg te zijn, maar toch zijn we er veel mee bezig: de toekomst van ons Noortje. Deze zal natuurlijk anders zijn dan die van haar zussen. Zij zal niet zelfstandig gaan zijn, dat weten we natuurlijk al. Dus ja, we zullen te zijner tijd, vermoedelijk rond haar twaalfde, echt al moeten gaan kijken naar woonopvang voor haar. Niet om haar gelijk uit huis te plaatsen, maar om op de wachtlijst te komen. Dat zou namelijk nog best een paar jaar kunnen duren voordat er een plekje voor haar is. Maar ik wilde het eigenlijk hebben over een andere beslissing: anticonceptie.

De pil

Net zoals alle andere meisjes zal Noor gewoon in de puberteit komen. Haar lichaam zal van meisje naar vrouw ontwikkelen. Gepaard met de oh zo leuke hormonen en ook de maandelijkse ellende. Maar ja, als ze ongesteld gaat worden kan ze dus ook kinderen krijgen. Biologisch dan, want mentaal is het een ander dingetje. Haar seksuele behoeften gaan zich ook ontwikkelen. Dus moeten we haar toch beschermen waar we kunnen. In eerste instantie denken we om te beginnen met de pil, al dan niet in prikvariant. Ik ben nooit zo’n voorstander van onnodig hormonen geven, maar ik kan er niet echt op vertrouwen dat zij aan onthouding zal gaan doen of haar partner altijd geestelijk in staat zal zijn om aan een condoom te denken. Dus zal ze toch een vorm van anticonceptie moeten krijgen.

Sterilisatie

Uiteindelijk willen we toch haar liefst steriliseren als dat kan. Dat schijnt best een dingetje te zijn, want niet alle gynaecologen willen daar aan meewerken. We zullen dit, zover ik weet, in ieder geval voor haar achttiende verjaardag moeten laten uitvoeren. Dus dat betekent eigenlijk dat ik vanaf het moment van de anticonceptie praat ik al met een gynaecoloog in gesprek moet over dit onderwerp. Lastig, dat weten we. Maar eerlijk is eerlijk, een kind hoort geen kind op te voeden. Ten eerste zal zij cognitief altijd zeer jong blijven. Hoe leg je een kleuter uit wat weeën zijn en hoe ze een kind verzorgen moet? Ten tweede is Noor drager van het syndroom en is er 50% kans dat ze het doorgeeft aan haar kinderen. Ten derde hebben wij, als ouders, daar gewoon echt geen zin meer in. En om niet eindeloos hormonen te hoeven geven, is sterilisatie een betere optie. Temeer daar er geen enkel ogenblik gaat zijn, dat kinderen wel een optie worden voor haar. Gelukkig hebben we nog een paar jaar voordat we hier meer aan moeten denken.