Pfeiffer: wat is het en hoe herken je het bij je tiener?

“Gewoon een beetje moe, mam.” Je dochter hangt op de bank, oogt futloos en heeft al weken wallen waar je bijna je boodschappentas in kunt opbergen. Maar dat is toch gewoon de puberteit? Misschien, maar het kan ook iets anders zijn: de ziekte van Pfeiffer. Een bekende, maar vaak onderschatte ziekte die vooral tieners en jongvolwassenen treft. Wat is Pfeiffer precies, hoe herken je het en – misschien wel het belangrijkste – wat kun je eraan doen?

Wat is Pfeiffer?

Pfeiffer, ook wel de “kissing disease” of “klierkoorts” genoemd, wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus (EBV). Dit virus verspreidt zich via speeksel (ja, ook door zoenen, maar net zo goed door gedeelde glazen of bestek). Zodra je besmet bent, kan het virus in je lichaam blijven zonder direct klachten te geven. Maar als het wel toeslaat, voel je dat goed.

Pfeiffer komt het meest voor bij tieners en jongvolwassenen. Dat is ook niet gek: op de middelbare school wordt er volop gezoend, gedeeld en geleefd. Het virus verspreidt zich daardoor razendsnel. Gelukkig is het geen gevaarlijke ziekte, maar het kan wél flink wat roet in het eten gooien als het om energie en schoolprestaties gaat.

De symptomen: wanneer moet je alert zijn?

Het verraderlijke van Pfeiffer is dat het begint als een gewone griep. Maar in plaats van na een paar dagen op te knappen, blijft je kind zich moe en ellendig voelen. Let op deze signalen:

• Extreme vermoeidheid – Niet gewoon een beetje moe, maar echt uitgeput, zelfs na een lange nacht slapen.
• Opgezette klieren – Vooral in de hals kunnen de lymfeklieren flink zwellen en pijnlijk aanvoelen.
• Keelpijn en koorts – Sommige kinderen krijgen zelfs last van een keelontsteking die hardnekkig kan zijn.
• Verminderde eetlust – Geen trek, snel misselijk of zelfs afvallen door minder eten.
• Hoofdpijn en spierpijn – Vaak in combinatie met een algeheel lamlendig gevoel.

Sommige kinderen hebben ook last van een opgezwollen milt of lever. Dat klinkt eng, maar is in de meeste gevallen onschuldig en trekt vanzelf weg.

De eerste tekenen van puberteit bij meisjes: van groeispurt tot hormonale rollercoaster

Wat kun je eraan doen?

Hier komt het lastige: er is geen medicijn tegen Pfeiffer. Antibiotica werken niet, want het is een virus. Het enige dat helpt, is rust en geduld. En dat is nou net het probleem bij pubers, die liever hun sociale leven niet on hold zetten.

Toch kun je de klachten verzachten door je kind écht te laten rusten. Dat betekent niet alleen uitslapen, maar ook schoolwerk, sporten en sociale verplichtingen zoveel mogelijk afbouwen. Daarnaast helpt gezonde voeding om het lichaam te ondersteunen. Licht verteerbare maaltijden met voldoende vitamines, zoals groenten, fruit en eiwitten, dragen bij aan het herstel. Ook is het belangrijk dat je kind voldoende blijft drinken, vooral bij keelpijn en koorts, omdat hydratatie essentieel is. Mocht de pijn te heftig worden, dan kan paracetamol verlichting bieden bij keelpijn en hoofdpijn. Overleg bij aanhoudende klachten altijd even met de huisarts.

Het herstel kan weken tot maanden duren. De ene tiener is na drie weken weer fit, de ander blijft maandenlang kwakkelen. En ja, dat betekent soms een lange periode van afwezigheid op school.

Kan je Pfeiffer voorkomen?

Tja, dat is lastig. Omdat het virus via speeksel wordt overgedragen, kun je in theorie adviseren om niet uit andermans flesjes te drinken en niet zomaar iedereen te zoenen. Maar laten we eerlijk zijn: dat advies heeft een puber net zoveel waarde als een paraplu in een storm.

Het belangrijkste is om het immuunsysteem van je kind zo sterk mogelijk te houden. Voldoende slaap, gezonde voeding en niet te veel stress helpen om weerstand op peil te houden. Maar als Pfeiffer eenmaal toeslaat, is het een kwestie van uitzitten.

Dus als je dochter wéér op de bank hangt en klaagt dat ze doodmoe is, neem het dan serieus. Misschien is het gewoon een gevalletje pubervermoeidheid. Maar als het aanhoudt, is een bezoekje aan de huisarts geen overbodige luxe. Want Pfeiffer is geen modegril, maar een serieuze energievreter. En daar wil je als moeder het liefst zo snel mogelijk vanaf.