Je kind wel of niet alleen laten?

Vorige week in blogger land was er een bericht online, dat een moeder haar baby wel eens alleen thuis liet als ze boodschappen ging doen. Zij kreeg vervolgens veel kritiek van andere mama’s. Ik ken weer iemand, die haar vierjarige zoon alleen thuis liet terwijl ze boodschappen deed. Zij loste dat op door ondertussen met hem te bellen. Ook een ander vriendinnetje van mij laat gerust haar kind liggen in bed als deze slaapt en zij haar oudste kind ophaalt van school. Ik ben daar toch niet zo makkelijk in als die andere moeders. Ik word al panisch in Center Parcs als ik met de babyfoon twee huisjes verder zit. Maddy spookt dan vaak door mijn hoofd. Ik vertrouw namelijk de Muppets wel, maar andere mensen niet als het om mijn kinderen gaat. Waarom zou ik ze op deze jonge leeftijd alleen in huis laten? Er kan zoveel gebeuren. Zo kan er brand uitbreken of er kan mij iets overkomen of er wordt ingebroken en mijn kind wordt ontvoerd of loopt weg. Er is geen haar op mijn hoofd die dat risico wil nemen. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is geen kritiek op andere mama’s. Ik ben daar gewoon wat minder makkelijk in.

Waar ik dan weer misschien iets te relaxed in ben, is zowel het bad als de commode. Althans bij Sanne dan. Veerle is nog te onverwachts in haar bewegingen, dus die laat ik liever niet alleen. Ik ga dus gerust Veerle afdrogen en aankleden (in rap tempo) terwijl Sanne nog in bad zit. Ik roep dan wel af en toe naar haar en ze antwoord me altijd braaf. Bovendien hoor ik haar ook non-stop kletsen. Ook als ze op de commode ligt kan ik rustig van haar weglopen. Als heel kleintje al heeft zij nooit de behoefte gehad zich erop om te draaien of er af te springen. Oké, op de anti-aankleedkussenfase na dan, maar dan liet ik haar ook niet alleen. Bij Veerle zal dit waarschijnlijk niet kunnen. Zij is zo’n beweeglijk kindje en ze gooit zich zelf vaak omver (Tja, het is maar wat je leuk vindt).  Uiteindelijk begrijp dus ik die andere moeders ook wel een beetje. Althans, ik kan er moeilijk kritiek op hebben als ik zelf ook af en toe (te) gemakkelijk ben. Het enige verschil is, dat ik een paar meter verder ben en dus snel kan ingrijpen. Hoe denken jullie erover? Maakt dit mij een ontaarde moeder of valt dat wel mee?

Gerelateerde posts:

Gastblog Veerle: een update De (onbekende) feiten van erkenning van de baby Wel of niet borstvoeden in het openbaar? Interview met een alleenstaande moeder