Al een aantal jaar zit mijn tweede dochter op voetbal. Een hele leuke sport, dat sowieso. Maar sinds ik wat actiever ben bij de club, weet ik mij ook steeds meer te verbazen over het wereldje van de voetbal. Zowel van de club als de ouders.

Het selectieteam

Het begint natuurlijk allemaal met het ophemelen van de sterspelertjes. Mijn dochter speelt geen selectie en eerlijk gezegd ben ik daar wel blij om. Zelfs op de leeftijd van 9 jaar, gaat het er hard aan toe. Kinderen worden soms zonder pardon gedegradeerd naar een ander team. Velden moeten soms worden vrij gemaakt zodat het eerste kan spelen. Sponsoren lijken ook alleen maar in de selectie teams interesse te hebben. En ook alleen deze teams gaan op trainingskampen en hebben altijd een vaste trainer. Ouders van selectiespelers zijn vaker bijzonder fanatiek. Op zich niets mis mee hoor, maar soms iets overschat. Niet elk kind is een Ronaldo ook al wil je het nog zo graag.

Ouders an sich

Mijn dochter speelt geen selectie, dus met bloed fanatieke ouders heb ik weinig te maken. Het andere uiterste is overigens ook geen pretje. Ouders die niet willen opstaan om bij te springen met trainingen of andere klusjes. Het is voortdurend leuren om wat actie te kunnen krijgen. En dan zijn er nog de tegenpartij ouders die soms denken dat de wedstrijd als eentje van het eerste is. Schreeuwend naar de kinderen vanaf de zijlijn. Spelregels naar je hoofd werpen en over alles een klacht willen indienen. Dan ben ik altijd zo blij als ik de spelregels erop na kan slaan en ze daarmee om de oren kan slaan, omdat ze er naast zitten. Zo was laatst een moeder boos over een penalty waardoor haar team niet met 10-0 maar met 10-1 won. Ik vroeg haar ook wat haar probleem was gezien de overweldigende overwinnen, maar ze wilde het punt verwijderd hebben. Ze zou wel haar gram halen bij het wedstrijdsecretariaat. Ze is niet meer gegaan. Wel is ze naar onze negenjarige spelers toegelopen om ze te zeggen hoe slecht ze de wedstrijd gespeeld hadden. Serieus? Dan ben je toch gewoon een verschrikkelijke vrouw én ouder?

Gerelateerde posts:

Interview met een alleenstaande moeder Je kind alleen in de auto laten. Wel of niet? Wat voor een kerstdiner moeder ben jij? De luizenmoeder in het echte leven: het schoolhoofd