Jullie hadden vast al gelezen, dat mijn mama klaagde dat ik niet wilde slapen. Om haar enigszins tegemoet te komen heb ik die betreffende nacht dus maar een volledige nacht geslapen. Omdat ik die dag ook een enorme overstroomde luier had, dacht mijn mama dat dat me misschien had dwars gezeten. Dat is natuurlijk niet zo. Daarom heb ik haar gisteravond en vannacht weer eens fijn getrakteerd op het prachtige geluid, dat ik met mijn longetjes kan voortbrengen. Inmiddels heeft mama door, dat als ik op haar mag slapen dat ik dan wel lekker stil kan zijn. Je kan je voorstellen, dat ik daar best aan kan wennen. Ik vrees dat mama het daar niet mee eens gaat zijn, maar voor nu vind ik het heerlijk.

Ik heb denk ik gewoon weer last van een sprongetje. En volgens het oei-ik-groei-boek heb ik dan extra veel behoefte aan lichamelijk contact en moet me dat ook gegeven worden. Dit maak ik dan goed duidelijk door heel hard te gillen als mama de kamer uit loopt. Dat mag echt niet hoor! Mijn mama mag niet uit het zicht verdwijnen. Ik wil ook voortdurend bij haar op schoot zitten en oh wee als ze aandacht aan mijn grote zus geeft.IMG_1008

Met dat door mama gevoerd worden ben ik nu ook wel klaar mee. Ik wil zelf die boterhamstukjes of de lepel in mijn mond doen. De fles houd ik toch ook zelf vast? Soms probeert ze het nog, maar ik weet haar nu heel goed met mijn handen weg te duwen. Mijn handen vind ik geweldig! Ik probeer nu alles te pakken wat in mijn buurt ligt. Vooral als het eigenlijk van Sanne is. Wat zij eet moet en zal ik ook eten. Geen flauwe melk meer voor mij. Ik wil het echte voer! Ja mama, deze kleine meid wordt ook groot!!!

Gerelateerde posts:

Gastblog Veerle: sprongetjes Gastblog Veerle: een update De dertien maanden sprong Tien minuten je baby laten huilen? Hell no!