Ik was het volledig vergeten of ik had het gewoon verdrongen. Het leed dat de dertien-maanden-sprong heet. Veerle is er zonder enige aankondiging ingegaan, maar laat het vervolgens wel duidelijk merken dat ze er in zit. Vorige week dacht ik nog, dat haar extreme afhankelijkheid een nasleep was van haar buikgriepje totdat een paar vriendinnen “klaagden” over hun dreumessen die in de befaamde sprong zaten. Toen viel bij mij ineens het kwartje! Uiteraard even het Oei ik groei boek er op nageslagen en had gelijk een aha-momentje: je dreumes hangt meer aan je tijdens deze sprong. Dit vertaal ik dan naar de werkelijke situatie: Zodra je de dreumes op de grond zet gaat ze gillen. Zodra de dreumes haar bed ziet gaat ze gillen. Zodra je de kamer uitloopt gaat de dreumes gillen. Dit geldt minder voor papa, tenzij hij eten vast heeft.

Sanne was ook wat humeuriger toen zij in deze sprong zat, maar Veerle spant werkelijk de kroon. Ze is een ware dramaqueen als ze haar zin niet krijgt. Als ik toch eens toegeef verandert ze in twee seconden van een gillend speenvarken naar een schattig klein lachend meisje. Ik vrees, dat ik met haar dus nog behoorlijk wat supermarkt tirades ga meemaken ;-).

Toch heeft zo’n sprongetje ook wel weer wat. Het betekent altijd weer nieuwe ontwikkelingen. Gisteren bijvoorbeeld ging Veerle ineens uit zich zelf staan alsof ze dat elke dag deed. Ook begint ze haar grote zus nu na te doen, zoals de kam op het hoofd leggen. Het opmerkelijkste van haar nieuwe ontwikkelingen is, dat ze op haar bordje wijst als ze nog een boterham wil. En als ze niet meer wil eten kijkt ze me aan en gooit ze vervolgens de boel met één beweging op de grond. Mijn kleine meisje is een heerlijk eigenwijsje aan het worden. Het zal vast pittig, maar ook heel leuk zijn.

Gerelateerde posts:

Dreumes huilt voor het slapen gaan Oei, de negentien maanden sprong Waarom wil ze niet slapen? Gastblog Veerle: ik wil mijn mama!