Eigenlijk mag ik niet klagen, want er zijn zoveel vrouwen die niet het geluk kennen van een zwangerschap, maar het valt me nu toch wel even heel erg vies tegen. Vandaag ga ik gewoon een keertje nog goed zeiken erover en daarna zal ik alleen maar positieve dingen zeggen over de laatste weken. Mocht het erg stil worden, dan heb ik even niets positiefs erover te zeggen. Maar ik word ondertussen ook gewoon moe van mijn eigen gezeur erover, dus nu bij deze mijn laatste klaagzang.

Mijn klaagzang
Vandaag ben ik dus exact 38 weken zwanger van onze lieve dochter waar we niet meer op kunnen wachten te ontmoeten. Ik ben de zwangerschap gewoon ook echt meer dan spuugzat. Sinds vorige week vrijdag is het bijna elke dag doffe ellende. Het leek er vorige week zaterdag op alsof ze echt die avond zou komen, maar ik viel in slaap en werd niet wakker met een roze baby in mijn armen. Wel heb ik sindsdien het gevoel alsof meerdere mensen mij in mijn onderbuik en onderrug getrapt hebben. Zodra ik een trap gelopen heb voel ik mij in elkaar geramd. Daarnaast heb ik elke avond flinke voorweeën, die met de dag sterker lijken te worden maar gewoon nog niet sterk genoeg zijn om de bevalling op gang te helpen. Ik neem meerdere keren op een dag een warme douche in de hoop dat hierdoor de weeën versterken, maar het enige wat het met mij doet is mijn huid uitdrogen. Dochterlief wordt wel rustig van het warme water op mijn buik, dus het geeft ook weer mij een rustmomentje. Dit in tegenstelling tot de nachten. Dan lijkt het wel alsof zij met alle uithoeken van mijn baarmoeder in contact wil zijn geweest.

Mijn buik
Ik ben nog steeds streepvrij, maar vermoed dat als dochterlief nog langer blijft zitten er wel wat scheuren gaat. Mijn buik is continu strak gespannen, maar dan ook echt heel hard. Dit maakt het ook lastiger om in een comfortabele houding te zitten. Het liefst hang ik gewoon onderuit of lig ik op mijn zij. In bed lig ik met mijn groene slangenkussen tussen mijn benen om het enigszins slaapwaardig te maken. Maar als je dan draait is het wel een gedoe om die slang weer naar de andere kant te verplaatsen. Tegen manlief aanschurken is ook echt geen optie meer, want hij wordt wakker van het getrappel in mijn buik. Daarnaast vermoed ik dat ik inmiddels al flink aan het snurken ben en hij daardoor sowieso al slechter slaapt. Niet dat hij daarover zou klagen hoor! Dat laat hij wel aan mij over.

Al met al kan ik dus wel stellen dat het tijd wordt dat ons minimeisje geboren gaat worden. Ik wil je bedanken dat je even mijn klaagzang wilde aanhoren. Nu ga ik weer proberen te genieten van het idee dat we op korte termijn onze prachtige dochter mogen aanschouwen.

Gerelateerde posts:

Slecht nieuws bij de 20 weken echo De ziekenhuiscontrole oftewel huh??? Weg bij mijn verloskundige? Volle maan? Ik zeg bevallen maar! Of niet?