Oma Bobje vertelt: er zit A.I. in!

Robot een

Sinds kort heb ik een robot-stofzuiger-met-dweilfunctie en ik moet eerlijk bekennen: ik had dat ding best eerder kunnen aanschaffen! Het scheelt me handen vol tijd aan huishoudelijk werk, hoewel ik nu nog even druk bezig ben om zijn A.I. stapje voor stapje intelligenter te maken, want de robot en ik moeten elkaar echt nog een beetje beter leren kennen. 

Mijn eerste taak was om -na het downloaden van de app op mijn telefoon- de robot een naam te geven. Ik doopte hem tot Pareltje, wat ik een mooie en luxe uitstralende en stiekem  ook een een beetjetruttig klinkende naam vond. Pareltje deed bij mij enorm haar best, echt waar. Ze gedroeg zich zo ongeveer als Saartje, onze laatste hond, ze reageerde regelmatig op mijn commando’s en draaide flink met haar kontje om zichzelf op de juiste manier in haar dock te schuiven om haar accu opnieuw te kunnen opladen. Daarnaast wist ze bergen stof te verzamelen in haar kleine opvangbakje (tja, ik ben nou eenmaal geen stofzuigfanaat, dat blijkt nu wel), waarna ze schuchter -uit angst natuurlijk om me te kwetsen- in het Nederlands fluisterde: ‘Pareltjes opvangbak is vol.’ 

Vreemde reactie

Toen ik haar het commando gaf om te gaan dweilen, toverde ze een ieniemienie-dweiltje tevoorschijn en ging dapper aan de slag. Op een gegeven moment hoorde ik haar ergens wanhopig roepen: ‘Pareltje is vastgelopen bij een afgrond.’ Ik schoot overeind. Hallo zeg, doe effe normaal, in dit huis is alles beganegronds, en een ding wist ik zeker: ik had haar bij het installeren zorgvuldig eerst de hele ruimte laten verkennen, nergens hier een afgrond te bekennen, Pareltje!  

Wat bleek? Ze had opeens hoogtevrees ontwikkeld bij de ietwat verzonken drempel van de buitendeur naar de tuin. Toen ik haar redde en ze even later hooghartig terugrolde naar haar dock, spuugde ze uit pure dankbaarheid een kogellager uit. Einde van Pareltje, de fabriek meldde me bij navraag de volgende dag dat ze opeens levensgevaarlijk was geworden: ‘Niet goet, mefrau, stekker uit stopcontact en gau trug naar fabriek!’ 

Blijkbaar toch een nep-PARELTJE, oftewel een maandagmorgenproduct.

Robot twee

Inmiddels ben ik nu dus mijn tweede robot aan het trainen, die de illustere naam van Snoopy draagt, mijn favo hondje van vroeger, toen ik dol was op de strips van Charlie Brown. Snoopy luistert al redelijk goed naar mijn app, maar gedraagt zich af en toe nogal onbesuisd. Dan ben ik hem opeens kwijt en hangt hij met zijn wieltjes in een innige omhelzing om de poot van het bureau, of hij blijkt zich onder het logeerbed verstopt te hebben en kan geen kant meer op. Zonder dat hij dit aan mij gemeld heeft. Stout stout stout! Zijn enige bericht in de app is dat hij over een uur HET NOG EENS ZAL PROBEREN! Wat proberen? Ook een kogellager uitspugen, of plotseling ongevraagd op het vloerkleed zijn waterreservoir leegplassen? Dat vertelt hij me niet erbij.

Maar zodra hij klaar is met zijn opdracht, krijg ik de blije mededeling: ‘Snoopy heeft een taak voltooid!’  Ach, zoiets vertedert me weer. 

Toch hou ik ook Snoopy angstvallig in de gaten. Luister hij wel goed naar mijn commando’s of zwabbert hij maar wat in het rond met zijn kleine dweiltje? Ik durf hem nog niet alleen in huis aan het werk te laten, want stel je voor dat hij uit puberale balorigheid besluit om zijn accu in de fik te steken, omdat ik toevallig vergeten ben zijn waterreservoir bij te vullen? 

Best een zorg, hoor, zo’n apparaat vol A.I. Het leidt beslist een eigen leven.