Gastblog Sanne: supermarkt

Iedereen was zo enthousiast over de gastblog van mijn zusje Veerle, dat ook ik af en toe mijn verhaal kwijt wil. Dus bij deze.

Zoals elk weekend ging ik met papa, mama en Veerle boodschappen doen.  Sinds kort regelt mijn mama dan een eigen karretje voor me. Daar doe ik dan mijn eigen flesje water in. Al botsend tegen alle andere mensen aan begeef ik me naar de slager. Daar eis ik een worstje tot mama me zegt dat ik dat lief moet vragen. Als ik dat doe krijg ik er eentje. Tegenwoordig zeg ik wel dankjewel daarna.

• 

• 

Dit keer hadden ze pepernoten bij de afdeling van het brood. Nadat mama me echt duidelijk had gemaakt dat we geen brood nodig hadden, kreeg ik pepernoten van de meneer achter de toonbank. Elke keer als ik ze in mijn karretje legde vielen ze door de gaten heen. Je kan begrijpen dat ik dan niets anders kan dan gaan gillen. En toen moest ik ook nog eens naar de kassa waarna mama mijn karretje terug zette en ik er niet meer bij kon. Ik heb iedereen in de supermarkt laten horen, dat ik het er niet mee eens was door heel hard te gillen en op de grond te gaan liggen. Ik hoorde een paar mensen zeggen dat hun dochter ook zo deed. Toen zag ik het apparaat dat kan bewegen als je er een muntje in doet. Ik moest en zou daarin! Mama zei weer nee, dus ging ik maar weer op de grond liggen. De meneer achter de kassa lachte me uit. Daar werd ik nog bozer van. Na een voor mama durende eeuwigheid besloot ik toch maar mee te werken, dus stond ik op en ben verder zonder gekrijs mee gelopen naar de auto.

• 

• 

Omdat mama zo geduldig zo was, heb ik haar beloofd door vandaag in de supermarkt alleen maar lief te doen. Het was wel een andere supermarkt, dus ik heb de karretjes niet gezien. En die waren er wel, zegt mama. Grrrrr