Even serieus grote mensen, soms begrijp ik echt helemaal niets meer van jullie. Zijn jullie nou echt zo kortzichtig? Ik weet dat ik de eerste twee jaar van mijn leven redelijk kaal heb doorgebracht. Maar nu begint er toch duidelijk een krullenbos op mijn hoofd te vormen. Oké, het is nog niet een volle haarbos, maar je moet ergens beginnen. Verder heb ik prachtige lange wimpers en een overduidelijk meisjesgezicht. Waarom krijgt mijn moeder dan nog steeds te horen, dat ik zo’n leuk manneke ben? Het maakt echt niet uit wat mama me aantrekt. Zelfs als ik een roze shirtje op een broek met daaronder roze schoentjes door de stad zou lopen en met een staartje midden op mijn hoofd, zouden de wat ouderen onder jullie nog steeds dezelfde vraag stellen: “hoe oud is uw zoon? Wie heeft er ooit besloten, dat als een peuter korte haartjes heeft”, dat het dan wel een jongetje moet zijn?

Vorige week nog zei een vreemde mevrouw tegen mijn moeder, dat ik zo een leuk knulletje was. Mama zei toen, dat ze even wat beter moest kijken en toen nam de mevrouw mij van top tot teen op en viel eindelijk het kwartje. “Ach ja, nu zie ik het”. Vervolgens probeerde ze mama gerust te stellen door te zeggen dat haar kleindochter bijna geen haar had tot haar derde levensjaar en ook voortdurend voor een jongetje werd aangezien. Mama vond haar toen wel heel erg dom, dat ze even niet verder had gekeken en mij verward had met het andere geslacht. Deze dame moest toch beter weten!

Ach lieve mama, trek het je niet aan hoor. Ooit is mijn haar lang genoeg dat de mensen zich niet meer kunnen en zullen vergissen. Tot die tijd doe je me maar gewoon vaak jurkjes of roze shirtjes aan met daaronder roze schoentjes. En als dat nog niet duidelijk voor ze is, doe je desnoods een speldje in die paar plukjes haar die ik heb. Ik geniet sowieso wel van de aandacht die ik krijg, ook al denken ze dat ik een jongetje ben.  Maak je dus om mij maar niet druk!

Gerelateerde posts:

Gastblog Veerle: een update Gastblog Veerle: mijn blijk van liefde (en ja, ik ben boos) Gastblog Veerle: allemaal nieuwe mijlpalen “Zo erg vind ik het macaroni virus niet”